In 2002 was bloggen nog niet zo gewoon als nu. Nu is het ook niet gewoon gewoon, gewoon als tandenpoetsen maar wel normaler. Van toen herinner ik me alleen Merel Roze.
.
Toen het nog toen was, werkte ik bij interactief reclamebureau Qi en het was de tijd van de zogenaamde internet bubble. Als boomde en hypte en Oibibio -de sauna, pardon het spiritueel centrum van Ronald-Jan Heijn in Amsterdam- werd een discotheek van MagicMinds van Eric Bartels, die op zijn beurt weer Champagne dronk terwijl hij failliet aan het gaan was. Geweldige tijd. Lauwe breezers voor vier guldens. Was het nog maar toen.
.
Adformatie had toen nog een nicheblad voor het web, AfoWeb en collega Stevijn stond een keer op de cover. In een van de weekenden ervoor is de foto genoemn in het Vondelpark. Daar kwamen in real life al die virtuele penvrienden en -vriendinnen bij elkaar en dat wilde ik ook weleens zien. Ik vond het razend interessant, als liet ik dat denk ik niet zo merken. Ik dacht dat ik niet technisch genoeg was om te kunnen bloggen; tegenwoordig hoef je er niet technisch voor te zijn. Schreef ik altijd al, maar dan in schriftjes, dagboeken, reisverslagen, recensies in lokale krantjes over lekker eten in de buurt. Maar nog niet online. Sta je dan als tijdsbeeld, icoon. Met dank aan Elsbeth die het nummer opdiepte uit de archieven van Kluwer.
.
Toen stortten de twin towers in en later de rest. Stevijn is er nog, bij Cartelle en ik ben er ook nog. Alleen nu twitter ik weer niet zo. In 2020 misschien.
