Female Chauvinist Pigs

Als je zoals ik in drie zwaarrelaxte paasdagen het boek Duizend schitterende zonnen van Khaled Hossein uitleest en daarna per toeval maar ook weer niet helemaal begint aan Female Chauvinist Pigs van Ariel Levy, dan manouvreer je jezelf in een paradoxale waanwereld, althans zo ervaar ik.

Toeval bestaat niet. De Zonnen zijn een vervolg op De Vliegeraar natuurlijk en hoewel sommigen zeggen dat de Zonnen minder zijn, vind ik het boek prachtig en vreselijk tegelijk. Met terugwerkende kracht 'snap' ik wat ik al die tijd meekreeg uit de media. En bovendien ben ik bezig met een inhaalslag in literatuur uit 'die' regio, dus Mafouz, Kader Abdollah, Benali. De Pigs stond al een tijdje op m'n lijstje, maar het duurde even voordat het InterBibliothecair Leensysteem van de Haagse het boek binnenhad van het Frysk Histoarysk en Letterkundich Sintrum.

Sindsdien waan ik me een ex-bimbo, halve-feministendochter en gevluchte afghaanse tegelijk. Terwijl Rita's van keldertrapjes vallen en Wildersfilmpjes leiden tot een verbod op Ugg's (te sexy) volgens grapje Giel op de radio, neemt Ariel me mee in de wereld van Cake en Playboy-Amerika. Wat beschrijft zij dit mooi! Echte insider die zegt dat alles wat we nu zien is en blijft geïnspireerd op de man. Dus als ik zeg dat ik ergens een slappe van krijg -wat ik weleens zeg-, dan zit ik eigenlijk al fout.

SpinAwards 2007

Zal ik gaan zal ik niet gaan ik ben gegaan. Weet eindelijk wat en waar Pakhuis De Zwijger is. Zoveel uitnodigingen al afgeslagen die dáár waren. 'Beste innovatie' was het onderdeel dat ik heb bijgewoond op donderdag 20 maart 2008.

De SpinAwards ken ik uit de tijd dat ik Spice Girl was bij interactief reclamebureau Qi. In mijn herinnering stond het toen vrijwel in de kinderschoenen, nu schijnt het tienjararig jubileum alweer een feit te zijn. Toen bewonderde ik Stephan's nieuwe Quickie's en maakte een soort slappe latte-cappucino van de doorloopkoffie in de Professor Tulpstraat voor 'm, nu orakelt hij in alle vakbladen. Mooie tijd was dat en is het nog steeds.

Mobilaria zag ik over iets van radio op je mobiele, TNO over een Levend Stratego Spel met je mobiele, waarbij je mobieltjes tegen elkaar aan moest tikken en dan sloeg er een soort info over en dan een verhaal erbij over dat hier in Afrika een markt voor is, leuk om Qi weer te zien -heerlijke presentatie met terugwerkende kracht komt alles uit die tijd weer terug hoe goed we eigenlijk waren en hoe waardeloos ik 'presenteer' met powerpoint... -, Initiative / Dialogue wat alleen over Grolsch - Lowlands crossmedia-aanpak (Lowlog bijhouden op het festival) en tot slot IJsfontein voor Klokhuis van de NPS met een Game Studio waar kinderen heel makkelijk computerspelletjes kunnen hutten, van aap vangt kokosnoot tot en met enzovoort en ook elkaars dingen kunnen spelen en upgraden.

Fantastische wereld toch ook eigenlijk die ik heb achtergelaten. Graag had ik nog upcoming ACHTUNG! willen zien in de middag, maar moest dochter N natuurlijk ook weer gewoon ophalen. Maar zo professioneel als alles is aangepakt, gepresenteerd, om steeds die twee werelden te zien (opdrachtgever/bureau) en dan de jury en de mensen in de zaal en te weten dat je het nieuwste en beste van Nederland ziet in de wetenschap dat dit land niet het stomste is op dit gebied. De fietstocht door weer & wind meer dan waard.

Feuilleton deel 2 - Interrail 5 juli 1991

Deel twee van een vervolgverhaal over een Interrail-vakantie in de zomer van 1991 met VWO-vriendinnen J en E.

Op het moment zitten we in de trein naar Napels, waar we mogelijk zullen overstappen naar Pompeï. Gisteren hebben we het Colosseum en het Vaticaan gezien. Eerst fout gegaan met de metro maar alles was toch goedgekomen. De St. Pieter was prachtig; helaas mocht Ellen er niet in wegens schunnige kleding. We waren alledrie uitgevloerd door de hitte, het lopen en het het weinige voedsel dat nog in ons aanwezig was.

We zijn dan ook naar een restaurantje gegaan waar we hebben zitten schransen. We hadden berekend dat we precies nog wat konden eten van ons schamele geld. Toch was het ongeveer 4000 lires duurder dan we hadden verwacht omdat ze 10% fooi en 6000 bediening berekenden! Maar we mochten de rest morgen (vandaag) betalen. Dat hebben we dus lekker níet gedaan. Ik zelf heb vannacht niet goed geslapen maar M en E wel. Toen hebben we uit een machientje lires gehaald. Zodat we tenminste weer geld hadden. We hebben wel gemerkt dat we op straat een ware attractie zijn. Die domme Italianen blijven voortdurend stilstaan of maken een cliché-praatje met ons. Op het moment gaan we steeds door lange tunnels heen en dan zie je geen hand voor ogen meer. Maar de romannetjes schieten op!! (J)

M is reeds in de laatste (en eerste!) vrijscène van haar boekje bezig. Gisteren in de trein naar Rome vrienden gemaakt met een wat gezette 22-jarige Italiaan die niet stonk en eveneens geen epilady gebruikte. We hebben hem z'n horoscoop voorgelezen (in het Nederlands) en hem manneke-pis-drop aangesmeerd + de historie verteld waar hij volgens mij echt niet zo dol op was (de keren daarna dat we hem die kleffe zak voorhielden bedankte hij vriendelijk doch beslist).

Ook op kaaskoekjes was hij niet dol. Op dit moment hebben we nog 2 Nutsjes en een kwart liter lauw water. Voor de rest NIETS. Oh ja, vitaminepillen. Vanavond om ongeveer half 9 nemen we de trein naar Nice. Kijken hoe lang we daar met een cheque*) doen (*red: vroeger haalde je geld met een 'cheque' bij een postkantoor, toen je nog niet kon pinnen). (E)

Nou m'n romannetje is uit hoor. Ze zijn gelukkig en getrouwd. Je kunt in Italië dus echt je kont niet keren of het kost al geld. Toen we gratis de St. Pieter in mochten en het Colosseum ook waren we wel blij, maar deze grap was wel duur al met al.

Gister dacht ik dat ik weer blaasontsteking zou krijgen, maar nu is het over. We hebben Rome in 1 dag bezichtigd, op 1 krentebol, boterbabbelaars (5) en 3 Nutsen (mini) en hun (E en J) een zak AH-borrelnoten (party) toch knap. We voelden ons er ook wel naar.

Het "Hotel" (**) is ook nog wel een beschrijving waard. Toen we met zo'n ouderwetse hijslift op onze kamer kwamen, was moeke daar met de was bezig. De niet-geruisloze Bauknecht zoemde en ze hing de was op. De "douche" was geen douche, maar een douchekop die boven de wc hing. Wilde je douchen dan moest je òf in de wc-pot gaan staan òf in de wasbak gaan zitten.

Gelukkig was er op de gang ook nog iets als badkamer maar na 1 douche (ik!) was het water koud. Jammer nou. (M)

In Rome zijn erg veel bedelaars. Gister in de metro kwam er een klein meisje met een plasticken schoteltje naar ons toe. Aangezien we geen geld hadden, maar wel AH-borrelnoten hebben we die er maar opgelegd. Wat ze er mee gedaan heeft weten we niet.

Trefwoorden van Rome:
druk
rommelig verkeer
geen bakkerij
duur
Italianen die èrg hitsig zijn en vooral geen Engels kunnen
warm

en toch nog gezellig!! (E)

Chocolate Bar Wraps Museum

In Duivendrecht staat goed verstopt maar wel te vinden het enige Chocolate Bar Wraps Museum. Let op, want de openingstijden zijn zeer beperkt, altijd even een afspraak maken als u langs wilt komen!

Aan een jaar in Engeland wonen houdt een mens wat over. Maar goed ook, want wat zou je zijn als volwassene, zonder gekte(s)? 't Is een verzameling lege verpakkingen van chocoladerepen uit Engeland. Alle Cadbury-bars zijn sowieso opgenomen in de collectie, daarnaast natuurlijk ook die van Nestlé, maar ook enkele zeer zeldzame Poolse en zelfs Japanse exemplaren maken de verzameling buitengewoon de moeite waard.

Een extra hoekje is ingeruimd voor de zogeheten special editions, waar ze in de UK veel handiger in zijn dan hier (Mars Believe dûh). Wat dacht je van een Kitkat Orange, Mint of Dark. Hier liggen ze soms bij het Kruitvat en in de ramsj, maar daar keek ik altijd naar het assortiment of er niet iets bij lag wat ik nog nooit had gezien. En zo ontstond mijn volstrekt zinloze maar leuke hobby.

Recensie 4 - Professional zoekt groei

Professional zoekt groei
Strategie voor dienstverleners
Eva van der Fluit
Prentice Hall 2008
224 pagina's

Management consultant bij adviesbureau Boer en Croon schrijft voor professinals van micro- tot macroniveau; van de zzp'er tot de multinational, maar dit boek smaakt elke kenniswerker. Toenemende concurrentie vraagt om meer en meer onderscheid. De tijd waarin een opdrachtgever een dienstverlener beoordeelde op louter expertise is voorbij. De drie pijlers zijn nu expertise, samenwerking en ethiek.

Om dat te bereiken leer je in dit boek eerst hoe je je kunt onderscheiden en vervolgens hoe je dat kunt bereiken. Van der Fluit presenteert ons een schier eindeloze reeks modellen. Maslow, yin en yang, piramide- en pilaarverdienmodellen voor consultancybureaus, leren van junior tot senior, cash cows, question marks, virtuele en virtuoze cirkels, thought-leadership en interculturele sensitiviteit, het is allemaal even leuk en interessant in dit boek. Jammer dat haar persoonlijke site nog niet af is.

Een lijst rationele en irrationele voorspelmethoden met kokosnoten en orakels en de woordenlijst maken zelfs van wie dat niet van plan was een leukere èn betere adviseur (v/m).

181 woorden! <200

ik moet oppassen dat ik niet te commercieel wordt met m'n links, een Amerikaans had hier al lang verdiend aan deze 'hobby'

365 Dwaze Dolle Dagen

Rob Oudkerk heeft bij ons op school zijn intreerede gehouden (5 maart 2008). Een jaar geleden stond ik voor de klas en peilde onder studenten wat ze ervan vonden toen ze hoorden dat hij zich aan de Haagse ging verbinden. Die meningen liepen natuurlijk uiteen en zelf had ik ook moeite om mijn oordeel te bepalen. Mijn onbevangenheid gaf hem het voordeel van de twijfel. Zijn presentatie vorige week vond ik erg goed. Visueel, inhoudelijk qua presentatie en draagvlak.

365 Dwaze Dolle Dagen heet zijn verhaal en is nu de creatieve ondertitel van zijn lectoraat over leefstijlverandering bij jongeren. Refereert aan de Bijenkorf-gekte en aan de hoeveelheid eetbeslissingen die de bemiddelde jongere maakt per dag. Een beetje treurig werd ik er ook van. Ook deze week weer zie ik mensen van rond de twintig die zich tijdens mijn colleges voeden met flesjes AA, Twixen en Sultana's. Behalve het verpakkingsmateriaal denk ik ook aan de samenstelling van die producten en dus aan de samenstelling van al die lijven. Ik was zelf misschien nog veel erger en vergelijk dat in stilte met mijn huidige gestructureerde drie maaltijden per dag. Ouwe sok die ik ben. Gelukkig stemmen Rob's plannen mij hoopvol.

Paniekaanvallen

Madonna heeft volgens Nu.nl ook weleens een paniekaanval. Gewoon Madonna. Je weet wel, mijn heldin sinds Material Girl. Nu kan ik het me van haar wel voorstellen, als je in je badpak in een of ander stadion staat met duizenden mensen die naar je kijken. Jammer dat in het stukje niet staat hoe zo'n paniekaanval van haar dan precies in z'n werk gaat.

Feuilleton - Deel 1 Interrail 1991

Een feuilleton is een vervolgverhaal. Dit vervolgverhaal begint vandaag hier maar begon ooit op 4 juli 1991. Ik ga een oud schriftje overtypen, in delen, over een interrailvakantie (tegenwoordig gewoon met url en met echt een dijk van een logo.

Toen ik destijds thuiskwam stond moeder bijna met de hoorn* (red: telefoononderdeel van vroeger) in de hand om de Volkskrant te bellen toen ze het gelezen had, zo leuk. Ik dacht toen dat het wel meeviel. Dat denk ik nog steeds, maar het is wel leuk genoeg voor hier. Het zou ook een ode aan de trein kunnen zijn. Maar dat zou ik De NS* (later opgegaan in kortweg 'NS') niet aan willen doen. Vriendin J en vriendin E worden hierin opgevoerd.

Geniet u van deel 1.

4 juli 1991

Zo.

Hier zitten we dan met z'n drieën in de trein (rapido expresso) naar Roma. Gisteravond om 17.56 zijn we vanaf het centraal vertrokken. Uitgezwaaid door H & C en H. Toen zagen we ineens I over het perron lopen en toen bleek dat M en R in dezelfde trein zaten. Ook naar Milaan dus. We hadden couchetten gereserveerd maar we kwamen toch wel ietwat gebroken in Milaan aan.

Aangezien we verontrustende berichten hadden gehoord over staking bij de Italiaanse spoorwegen, zijn we eerst naar de informatione gegaan. Daar werden we op de bekende onaardige Italiaanse manier geholpen. De trein die wij gepland hadden, bleek gewoon te rijden. Geld gehaald zonder privé-streep zoals wij die kennen op het postkantoor, dus met rechts, links en achter je dringende Italianen die gelukkig wel heel goed volgen wat je allemaal doet. En wat je allemaal aan hebt enzo. Dat geld is nu al weer bijna op want we hebben net supplement betaald van f 20,- per persoon.

En ik lees mijn eerst "boek" sinds SOII (schoolonderzoek): een boeket reeks.

In Rome zijn we van plan cultureel geïnteresseerd te zijn. Daar komen we om 2 uur aan. Ontbijt: 1 krentebol en 1 gevulde koek en een soort dope-sportdrankje dat "enervit" heet van f 8,- Ik heb net lekker een half uurtje geslapen. (M)

De twee eettassen zijn reeds geslonken tot één. In de aanbieding is nu nog 1 half flesje lauw water, een zakje borrelnootjes en superzachte nutsjes. J heeft gisteren een slokje spa geleend van de mevrouw uit ons couchetje. Ze was erg verdiept in de Viva en nam af en toe gedachteloos een slok van het blikje dat op het gemeenschappelijke tafeltje stond. M en ik zagen dat (ik vroeg heel droog of het blikje nu nog niet leeg was) en begonnen erg onopvallend erg te lachen. Mevrouw heeft het toch niet gemerkt geloof ik. Ga nu verder lezen in mijn 1/3 deel van de boeket reeks (we delen alles). (E)

Tja als derde heb ik niet meer veel te melden. Gisteren hebben E en ik onze tanden gepoetst met 'uiteraard' tandpasta maar gepoeld met Perrier, dat ging reageren met de achtergebleven tandpasta. We stonden letterlijk te schuimbekken. Overigens hebben we alledrie vrij goed geslapen. En volgens mij krijgen we dit schrift snel vol als we alledrie elke dag zo'n stukje schrijven. Verder zal ik nu maar stoppen want we zijn pas 16 1/2 uur op vakantie. En dus ook zolang niet gewassen en of deodorant opgedaan. Aangezien Italianen daar ook nog nooit van hebben gehoord, ruiken we niet alleen onszelf maar ook de rest van de coupé. We hebben vanmorgen lekker cliché geroepen dat 'dit' (?) toch wel typisch Italiaans is. (J)

Bacterie

Op de school van dochter N is het thema ziek. Of het er mee te maken heeft weet ik niet, maar gisterochtend aan het ontbijt vertelde zij dat J (jongetje, 5 jaar) op de opvang zei dat hij als bacterie geschmienkt wilde worden, in plaats van als tijger.