MTSpecial over tijdschriften - Recensie Media2

Media2
Ontdek de kracht van crossmedia
A. van Pluuren en M. Groenveld
Ise Media 2008
160 pagina's
ISBN 978-90-812198-1-5
34,95 euro

Of je titel nu online startte en nu ook offline uitkomt –wat helemaal in lijkt-, of altijd al tastbaar was maar nu ook virtueel gaat. Je heet niet meer te kunnen zonder het begrip ‘crossmedia’. Wat dat is? Zes vakmensen (onder andere Ilse media, Lemz, Universiteit van Utrecht) doen er een gooi naar in Media2.
Zowel voor de adverteerder, vanuit het perspectief van het merk is dit leesbaar, maar ook voor de uitgever of iedereen die wil weten waar z’n doelgroep uithangt is dit boek geschreven. Allerhande traditionele en nieuwe adverteervormen zijn met elkaar vergeleken. De vormgeving lijkt echter bestemd te zijn voor de doelgroep voor wie crossmediaal de enige optie is; jongeren. Zij lezen vooral tabelletjes, bijschriften, illustraties, korte teksten in kaders; een béétje alinea is al snel te lang. ‘Leesbaar’ wil dus zeggen: geknipt voor dit type lezer. Je kunt namelijk ook moe worden van het ‘handschrift’ dat steeds tussen de broodletters door wriemelt. Wellicht was het functioneler geweest als het handschrift echt iets toevoegde: een toelichting of verwijzing die later zou zijn bijgeschreven door een traditionele lezer of juist een lezer van de nieuwe generatie. Het lijkt nu meer een lollige of lukrake afwisseling. De inhoudsopgave zonder paginanummering en de bronnenlijst ogen een beetje onaf. Evengoed worden veel musts behandeld en staan er praktijkcases in, waaronder Marketingfacts, Bruna en de SP.

MT21 - Recensie Branchmarking e.a.

Branchmarking
Over inspiratie, ideeën & innovatie
Rob Adams
Uitgegeven door Six Fingers 2008
132 pagina's
15 euro

Rob Adams geeft vanuit zijn bureau Six Fingers, een boekje uit dat gaat over hoe je kunt leren vanuit andere werelden –of dat nu het dierenrijk is of India- en hoe je goede ideeën vertaalt naar succesvolle concepten voor je eigen organisatie. In tweekleurendruk, lineair te lezen, maar het lijkt vooral bedoeld om inspiratie te zappen, of ‘snacken’ volgens Adams.
Meer bureaus geven dezer dagen vrij serieuze werken uit. Ze ontstijgen het niveau van de bureaubrochure ruimschoots en vullen heel tastbaar een virtuele presentatie aan. Zo kwam het Rotterdamse bureau voor consulting, coaching en communicatie Het Stormt met de uitgave Verkoop je ziel, Authenticiteit als basis voor succes. Prachtige fotografie, ingenaaid met oranje garen, voorzien van ezelsoren bij de belangrijkste passages; zo lezen we alles over hun ‘Total Branding-methode’.
DDB geeft onder de titel DDB SignBank 01 een impressie van de wereld waarin wij leven. In tien columns lezen we hoe simpele, alledaagse opmerkelijkheden veranderingen in menselijk gedrag vertolken; ‘signs’ genoemd. Het levert een fraai ruwkartonnen hebbedingetje op met mooie collages en herkenbare taferelen.
Draftfcb verhaalt over De marketing van communicatie. Dit bureau presenteert onder andere een aantal classics in de communicatietheorie tegen een veranderde context.
De uitgaven kunnen bedoeld zijn als relatiegeschenk, maar dan zijn het ook wel meteen hele inspirerende en persoonlijke cadeautjes.

Recensie MT22 - Onbewust beïnvloed

MT22 – Onbewust beïnvloed

Onbewust beïnvloed
Hoe reclame werkt zonder dat je het weet én hoe je het meet
S. Rues, S. van der Land en M. Moorman
SWOCC 2008
96 pagina's
ISBN 978-90-76802-45-9
gratis voor begunstigers van het SWOCC

Of je ’t nu een ‘landmark report’ noemt of een doorbraak, lyrisch zijn de auteurs van publicaties over nieuwe onderzoeksmethoden om het effect van reclame in de hersenen te meten. Zo ook de auteurs van deze uitgave van het SWOCC, de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Commerciële Communicatie in Amsterdam. Er is een ware hausse aan vakliteratuur over neurowetenschap toegepast in marketing en communicatie. Hersenscanmethodes laten zien welke activiteit er is, in welk deel van de hersenen bij de bewuste of onbewuste blootstelling aan reclameboodschappen. En dat is nieuw, want eerder werd dit onderzoek uitgevoerd met andere methodes. De nieuwe mogelijkheden heten eyetracking (al kenden we die al), facial coding, fMRI, EEG en MEG en het bijzondere eraan is dat reclameonderzoek hiermee niet meer iets is van vragenlijsten, maar van hersenonderzoek. Andere neuro-publicaties die op de redactie binnenkwamen zijn van Martin Lindstrom met de titel Buyology, jammerlijk in het Nederlands vertaald naar 'Koop mij' en verder 'Het spiegelende brein' van Marco Lacoboni. Lindstrom vertelt onder meer over een onderzoek waarin de hersenscans van nonnen tijdens de beleving van religieuze gevoelens is vergeleken met de activiteit van hersenen bij de blootstelling aan bepaalde merkuitingen. De uitslag laat zich raden. Lacoboni gaat dieper in op imitatiegedrag, zogeheten spiegelneuronen en hoe emoties ‘hard’ worden wanneer ze zichtbaar worden op de scan. De genoemde boeken zijn stuk voor stuk interessant, en als doorbraak in de wetenschap niet te missen voor iedereen die denkt synapsen en neurotransmitters met een filmpje op hol te kunnen krijgen.

Recensie 17 - Cool!

Recensie 17 - Cool!

Cool!
Winst door belevenismarketing
Diederick van Thiel
Prentice Hall 2008
175 pagina's
19,95 euro

Cool! gaat over de marketing van belevenissen –zoals de titel al aangeeft- en met name over hoe je daar meer winst mee kunt maken. Die laatste toevoeging geeft aan dat Van Thiel misschien wel meer voor marketeers schrijft dan voor marketingcommunicatieprofessionals. De kaft en de titel flitsen de lezer tegemoet en wekken verwachtingen. En daar gaat het een beetje mis.
Cool! klinkt al snel een beetje ouwbollig, juist omdat het cool moet zijn, maar voor wie eigenlijk? De generatie Einstein wordt makkelijk veel invloed toegedicht, iets te kritiekloos. Pine & Gilmore en hun experience economy zijn ook alweer even geleden, dus je moet wel echt met iets bijzonders komen wil je iets toevoegen.
Bijzonder is de hoeveelheid organisaties en kopstukken die meewerken door interviews en cases. Om er een te noemen is het interview met ID&T wel echt leuk om te lezen en het geeft een goede illustratie van wat Van Thiel waarschijnlijk wil overbrengen. Maar het blijft erg zoeken in de structuur van het boek en in de schrijfstijl.
Op de website van coolmunity.nl treft de doorlezer veel roze, een wat ingenomen portret, een niet erg levendig forum en de beloofde inzichten per hoofdstuk zijn van hetzelfde type ‘lap tekst’ als die we in het boek tegenkomen. Leuk onderwerp, maar het kon beter.

Recensie 16 - Affiliate marketing

Affiliate marketing
Praktijkboek voor adverteerders en affiliates
Wiebe de Jager
Uitgeverij Eburon
ISBN 978-90-5972-263-7
99 pagina's
16,95 euro

Affiliatus in het Latijn bekent volgens auteur en bedrijfskundige De Jager 'als zoon aannemen'. De marketeer leest over het hedendaagse begrip affiliate marketing veel zoniet alles in dit handzame boekje van amper honderd pagina's en harde kaft. Wie het houdt bij de inhoudsopgave van ruim drie pagina's, de verklarende woordenlijst, afkortingen, literatuurlijst en handige links, is binnen een uur al een stuk wijzer over affiliate marketing.
Maar waar gaat het eigenlijk over? 'Affiliate marketing is een vorm van online marketing waarbij de adverteerder de affiliate (dat is de uitgever of webmaster) beloont voor elke bezoeker, lead of sale die hij genereert vanaf zijn website(s), zoekmachine of email campagne'. En daarmee is affiliate marketing voor menigeen al gauw een technisch onderwerp. Van te technisch taalgebruik heeft de lezer echter waarschijnlijk weinig last, want De Jager biedt de informatie gestructureerd aan en in rustig en nuchter Hollands taalgebruik. Hij claimt dan ook het eerste Nederlandstalige boek -niet vertaald- te zijn over dit onderwerp.
Prettig aan dit praktijkboek is dat de lezer geen lappen tekst door hoeft en een onderwerp krijgt voorgeschoteld in korte alinea's ruimschoots voorzien van tussenkoppen, modellen, illustraties en een heldere indeling van hoofdstukken. Een enig puntje van aanvulling, geen kritiek, zou nog kunnen zijn wat aandacht te besteden aan de vergelijking met de offline-wereld: bij waarom affiliate? Zou ook iets kunnen staan over meer verkoop door het juiste Umfeld of door het PR-effect van iets kopen op 'aanbeveling' van de affiliate. Wellicht te zacht voor sales.

Recensie 15 - Nike, Nederland aan het hardlopen

Nike
Nederland aan het hardlopen
Michel Lukkien
Uitgeverij Nieuw Amsterdam
ISBN 978-90-468-0327-1
207 pagina's
19,95 euro



Een buitengewoon vermakelijk boek dat ook nog eens vlot wegleest. 'Nike, Nederland aan het hardlopen' valt niet in de categorie marketingboeken voor gevorderden, corporate story of vakliteratuur over marketingcommunicatie. Het is wel een persoonlijk PR-verhaal over hoe auteur Lukkien eind jaren '70 en begin jaren '80 van zijn hobby zijn werk maakte (of andersom). Met een voorwoord van sportverslaggever Theo Reitsma, heeft hij een mooie introductie en verder weet hij zich te omringen door Nike-mensen van toen en allerhande marathonlopers, voor als je erin zit ongetwijfeld bekenden.
Het verhaal van Nike Nederland gaat over de eerste verkoop vanuit een auto in het Kralingse Bos, naar een omgebouwd melkwinkeltje aan de Plantage Parklaan in Amsterdam en zo verder. Over sneaker-modellen als Pegasus, Waffle Trainer, de Nike Elite, Nylon Cortez en de Nike Boston. Het vertelt het verhaal over hoe de markt in handen lag van Adidas en Puma, en dat je in die tijd eigenlijk maar één schoen had, ongeacht wat je deed en waar.
Dat is wel even anders nu. In de kleurenkatern van het boekje staat een bijna aandoenlijke advertentie van Nike met de tekst: Probeer ze eens! Ondertekend door Warming up Sportpromotions bv en... Nike. Humoristisch ook met een foto van de broers Versteegen van de band 'The Shoes' in 1984 bij de finish van de Halve van Egmond, gesponsord door... Nike. Vanaf pagina 130 volgen vijftien verhalen van de sporters. We hebben wat rondgesurft, maar Nike zelf rept met geen woord over het boek en lijkt daarvoor inmiddels ook al veel te groot. Als de apetrotse Lukkien gelijk heeft veroverde Nike via Nederland -via hem?- Europa en dat is niet niks.

Recensie 14 - Copy & Concept

Copy & Concept, Prikkels voor reclamemakers
Bert Thobokholt, Barry de Waal en Martin Westbeek
BIS Publishers 2008
255 pagina’s
ISBN 978 90 6369 188 2
45 euro


Onder de auteurs veel autoriteit: naast academische communicatie- en taalachtergrond hebben de heren, inclusief gastschrijver Toorenaar veel bureaunetwerk. Helemaal fijn is dat er twee communicatiedocent zijn (Fontys Tilburg). Waarom dat zo fijn is? Een docent staat als het goed is boven de stof en kan goed structureren en laat helder zien hoe theorie en praktijk gekoppeld zijn. Nou dat kunnen ze. En dan leest het ook nog als een mooie trein, voelt goed –wel groot niet zwaar-, het oogt zeer design en zelfs: het ruikt lekker.
Vormgegeven door Crossmarks (waar er eentje werkt), begint het al met een visule inhoudsopgave ondersteund met short copy kernwoorden. Ze claimen het eerste boek te zijn over het totale creatieve proces in de marketingcommunicatie. Of dat zo is, is lastig na te gaan, wat wel opvalt is dat naast mooie plaatjes en voorbeelden echt goeie uitleg staat met veel modellen, bronnen, doorleesmogelijkheden en het veronderstelt een stevige portie basisvakkennis.
Wel een bronnenlijst, alleen geen verwijzingen in de tekst. Gek dat de case Agri Retail bij de paragraaf over doelgroepen nou net niet die niveaus van doelgroepbepaling specifiek omschrijft; je verwacht al gauw dat echt alles klopt. Of bij Briefing: laat de case zien en wat was dan de briefing? Hoe de kleurtjes pagina’s zich verhouden tot de kleurtjes hoofdstuk duizelt op zeker moment. Maar er volgen overzichtelijk gepresenteerde stukjes theorie met talloze mooie en heldere voorbeelden. Wie het na dit boek niet snapt, kan beter een ander vak gaan kiezen.

Recensie 13 - De dood van traditionele marketing

De dood van traditionele marketing
Arno Wingen
Uitgegeven door MijnAdviseur
154 pagina’s
ISBN 978 90 78646 03 7
24,95 euro

Veel feitelijke achtergrond over deze jongeling en zijn uitgeverij is lastig te vinden. Maar hij mailt wel terug en hij moet heel ambitieus zijn, want dat maak je overal uit op. De blaag presenteert zich als overtuigd carnivoor en fan van Las Vegas. Bovenal is hij op en top marketingadviseur, verkoopt hij de lezer. Wel van het type voet tussen de deur.
Zijn Spelling Doet Amerikaans Aan, de opmaak is oubollig en De Dood had geredigeerd mogen worden. ‘Traditionele’ marketing riekt naar vorig jaar of nog langer terug. Hoofdstuk 1 opent vreemd genoeg met: Waarom Direct Marketing. Wingen introduceert dingen als ‘de Neanderthaler Manier’, of een ‘Dr. Phil Techniek’ en een ‘Overeenkomst Met Mozes;. Trucjes, leuke maar dunne laagjes met weinig uitleg erachter. In een voorbeeld over regionale televisie: ‘beter want goedkoper, gerichter en makkelijker te meten’ (is dat zo?). ‘Het vervelende is alleen een regionale zenders niet eens in de buurt komt van het kijkers aantal van nationale televisie.’ (geciteerd van p. 118 inclusief spelling). En Wingen vindt ‘een van de nieuwste marketingmedia de zoekmachines’.
Kortom, we kunnen wel wat kritiek plaatsen tegenover zijn jonge enthousiasme. Maar daar staat tegenover dat ie warm en koud bellen definitief afmaakt: ‘koud bellen is primitief en barbaars’. En dat niet veel leeftijdsgenoten hem in alles na zullen doen. Zet nog even een CV’tje op een van je websites en loop jezelf niet voorbij en je komt er wel Arno.

Vakantieboeken

De vakantie is voorbij. Het was heerlijk. Ik heb ervaring met de Hollandse Zomer en ik ben bruin en tevreden. Daar hoort een boekenlijstje bij. Volstrekt overbodig, want wie het boeit, maar mij dus wel. Al was het maar omdat ik een externe harde schijf nodig heb, anders raakt m'n hoofd vol en m'n opschrijfboek is bijna vol en verdwijnt dan in een of andere kast. Komt 'ie, in chronologische volgorde begin-eind van de vakantie:

Jonathan Safran Foer - Extreem luid & ongelooflijk dichtbij (2005)

Franquin - Guust nr. 13 Flater verdient een optater (1979)

Franquin - Guust nr. 9 Het geval Flater (1977)

Morris (Maurice de Bevere) - Lucky Luke nr. 14 De trek naar Oklahoma (1960)

Toergenjev - Vaders en zonen (1862)

Ernest Hemingway - Men without women (1928)

Goscinny / Uderzo - Asterix en de Ronde van Gallië (1965)

Roald Dahl - Over en sluiten (1946)

Hergé - Kuifje Vlucht 714 (1968)

John Irving - De beren los (1968)

Carlos Ruiz Zafón - De schaduw van de wind (2001)

Het lijkt meer dan het is hoor.

Recensie 12 - Kama Sutra voor Business

De Kama Sutra van Business
Managementbegrippen uit Indiase klassieken
Nury Vittachi
Scriptum 2008
204 pagina’s
ISBN 978 90 5594 567 2

Pikante titel die de verkeerde types aan kan trekken. Wie sex zoekt, komt bedrogen uit. Al bieden de paperclips na enig gepuzzel wel inspiratie. We leren al snel dat de originele Kamashastra voor slechts 20% bestaat uit liefdeslessen en dat het overgrote deel vele andere levenslessen en etiquêtte bevat. Bummer dus.

Of niet? Want wat we wel krijgen zijn originele Indiase teksten van zo’n 3500 jaar oud (denk Mesopotamiers, het oude Egypte, China) met telkens een inleiding of nabeschouwing van de auteur. Nury Vittachi’s bijzondere levensloop en zijn carrière als journalist, goeroe en komiek staan onder andere beschreven op juryvittachi.com. Hij gaat ons voor in de balans tussen dharma (deugd), artha (materiele rijkdom) en kama (genot). Sounds reasonable.

Het verhaal van Chanakya, die op ingenieuze wijze koning Dhana af weet te zetten, leert ons over strategie. De ongeoefende lezer haalt zonder gids Vittachi lang niet alle symboliek uit het verhaal. Ademloos lazen we verder. De stenen brieven van de kleinzoon van de nieuwe koning, Ashoka, leren we hoe we 180 graden kunnen veranderen, van het kwade naar het goede. En zo komen we bij Vatsy, theologiestudent, celibatair, die de Kamasutra uiteindelijk samenstelde.

De spirituele bronnen zijn hier heel behapbaar en niet zweverig gepresenteerd. Of het zakenleven van het hedendaagse India de wijze lessen naleeft? Wij kunnen met deze actuele vertaling in elk geval ons voordeel doen.

Beeld

Voor het beeld op deze blog. Advertentie van sapmaker Sun-Rype maakt van fruit pixels. Staat wel leuk.

Fred Factor

Ever since hangt er bij ons beneden op de wc een piepklein uitgescheurd papiertje over de Fred Factor. Ik zal het destijds ergens uitgescheurd hebben –ik scheur nogal veel & vaak (graag?)- omdat ik het grappig vond. Voor m’n gevoel is het prikbord uit ons oude huis meeverhuisd met dat papiertje erop, of het papiertje is opnieuw opgehangen na de verhuizing. Het heeft in elk geval een zekere tand des tijds overleefd.

Gevoelsmatig is het nog van ‘toen er nog geen internet was’. De realiteit is anders. Ik heb het maar eens even gegoogled omdat ik vond dat mijn blog te serieus werd met al die loeischerpe recensies. Zo wordt de drempel wel erg hoog voor die paar bezoekers die ik heb. En bovendien past Fred beter bij geurpen dan een boek over betrokkenheid binnen organisaties. Fred dateert van omstreeks 2005. De naam Fred alleen al... ik ken maar 1 Fred (kernwaarden: 50+, spenser, corduroy, bordeaurood).

De Fred Factor staat voor een soort fanatisme waarmee je je werk doet. Het maakt niet uit of je wc’s schoonmaakt of een kenniswerker bent, als je het maar met volle overgave doet. Ik herken dat in mezelf. Ik was altijd heel zenuwachtig of ik wel goed bollenpelde of eten ronddeelde als ik een baantje had. En dat blijkt dan ook als ik de test doe: een 8. Fred-in-the-rough is de titel die ik daarmee verdien.

Geen idee wat dat betekent overigens, maar dat is zo lekker van Engels, dat je het soms net niet snapt, maar wel een fantasie hebt over wat het zou kunnen betekenen. Alleen Fred zelf vind ik er helemaal niet uit zien als iemand die relativeert… Gewoon weer zo’n Amerikaan die geld wil verdienen met iets tijdelijks. Maar goed, hij zal zelf wel een 10 zijn. Test jezelf anders even op http://www.fredfactor.com/. Er is echt dus een hele community om het fenomeen heen. Alles heeft tegenwoordig een community.

Recensie 11 - Radioreclames voor Dummies

Radioreclames voor Dummies
Wilbert Schreurs
Pearson Education 2008
74 pagina’s
ISBN geen / speciale uitgave

Sympathiek weggevertje van RAB, wat staat voor Radio Advies Bureau. Doet denken aan Stoelinga’s media-begrippenlijst met een radio-woordenlijst (op internet) maar ook qua formaat. Dit boekje is klein, veelzijdig en het zorgt ervoor dat je vliegensvlug een totaalbeeld hebt van een medium. Dus welke zenders, doelgroepen, stationsprofielen en cijfers, maar ook vergelijkingen met andere media. Wat je al wist up-to-date gepresenteerd en aangevuld met nieuwe dingetjes.
De profilering van de publieke zenders trekt aandacht doordat ze helder naast elkaar staan omringd door Caz! en Q-music. Dat maakt een ministudie mogelijk: wat is dan dat verschil… Informatie en lichte muziek of lichte muziek en informatie?
Op de website van rab.fm vind je op het moment van schrijven nog een link naar een bestelformulier, want het boekje is niet via de uitgever te koop. De oplage van 2000 is erg hard gegaan, want als een soort relatiegeschenk cadeau gedaan aan mediabureaus en radiorelaties. Wie nog wil moet er dus of eentje ergens pikken of bellen naar rab in Amstelveen: 020-3451596 en een interessante vis zijn want de doos is bijna leeg.

Recensie 10 - Me the Media

Me the Media

Verleden, heden en toekomst van de derde mediarevolutie

Jaap Bloem, Menno van Doorn, Sander Duivestein

2008 VINT en Sogeti Nederland

ISBN 978-90-75414-21-9

235 pagina's

29,95 euro

Als alledrie de auteurs van hetzelfde researchinstituut van Sogeti komen geeft dat in eerste instantie even te denken. Even maar, want dit boek is de overtreffende trap na titels als De media-explosie van Van Wijk en De mediarevolutie van Blanken en Deuze. Waar deze titels de geschiedenis en het heden uitvoerig beschrijven en de toekomst aanstippen, doen de auteurs van Me dat andersom. Dus veel nu, heel veel toekomst en de geschiedenis van media zodanig gepresenteerd dat je zelfs daar nog iets nieuws uit oppikt.
De begrippen die iedereen zo onderhand wel kent als Web 2.0, mediocratie en infotainment sneeuwen onder door het razende geweld van nieuwe: NBIC (Nanotech, Biotech, ICTech en ICTainment+Cognitie, ofwel Web 4.0), wetware, hyperego en metaversum om er maar een paar te noemen.
Wie nu angstig wordt voor een overdosis techniek: Me is lekker geschreven, bladerbaar, goed gedocumenteerd en vormgegeven, compleet met leeswijzers, veel illustraties en register. Enig nadeel dan misschien is het gewicht; je weet wel dat je het bij je hebt in je tas. Me voelt als een dubbeldik vakantienummer van de KIJK voor eenieder die iets met media doet.

Feilleton deel 3 - Vrijdagavond 5 juli 1991

Nou, nu hebben we Pompeï dus ook gezien. Dat was wel echt de moeite waard. Met de trein vanuit Rome naar Napoli en van daaruit naar Pompeï. We moesten dus eerst een heel eind lopen langs een weg. Dat was ècht een sensatie! 9 van de 10 auto's die voorbij reden toeterde, riep, vloot, zwaaide, knipperde met de lichten, stopte, echt niet te geloven. We waren kennelijk echt een attractie. Zo erg hadden we het nog nooit meegemaakt. En in die tiende auto zat dan een vrouw (alleen). Echt allemaal geile mannen en het deed er niet toe of hij nou in die auto z'n vrouw, kinderen, tantes, oma's of nichten bij zich had, of dat hij dienst had als buschauffeur, toeteren deed hij.
Maar goed. Na eerst doelloos rond te hebben gelopen zonder te weten wat we nou eigenlijk in Pompeï wilden, vonden we een supermarkt. Daar hebben we water & brood gekocht. En verrotte kersen bij een seniel mannetje. Die kersen moesten gewassen worden. Dus ik liep een of andere tent in om te vragen of ik naar de wc mocht voor die kersen. Die man heel charmant die kersen voor me wassen achter een bar en een leuk onderhoudend praatje met me houden. Tot hij hoorde dat we vanavond al weer weggingen: 'If I would have known that you were leaving tonight, I wouldn't have washed your cherries!' Eikel.
Toen zijn we naar het centrum gelopen. We zagen daar dat 'Het oude Pompeï te bezichten was'. Voor een toch wel duur entreebewijs hebben we wèl de hele middag door allemaal oude straatjes en huizen gelopen en het was echt de moeite waard. We zijn nog even met een Nederlandse gids met haar clubje meegelopen. Die wist ons nog van wat interessante feiten op de hoogte te brengen. Helemaal kapot waren we aan het eind. We hebben ook nog een hele mooie kerk bekeken. We = E en ik, want J mocht er uit kuisheidsoverweging niet in.
Daarna werden we weer lastig gevallen door allerlei Italianen en op een gegeven moment hadden we echt een soort optochtje gevormd en toen keek helemaal iedereen naar ons. De terugweg naar het station was het allerergst. Aan het feit dat iedereen toeterde waren we inmiddels gewend, maar toen er een man in een auto naast ons kwam rijden die zich zich daar doodleuk zat af te trekken hadden we er genoeg van. Hij ging ons de hele tijd volgen. Zelfs toen we aan de linker weghelft gingen lopen.
We kwamen ook nog een hele stoere jongen op een brommer tegen. Die kon heel goed kunstjes maken op de brommer. Hij was echt geweldig. Weet je wat hij kon? Op z'n voorwiel remmen met z'n achterwiel in de lucht. Natuurlijk stal hij daarmee mijn hart.
De man in de auto bleef ons volgen tot hij klaar was. Nu zitten we weer op Napoli (station). We hebben net heerlijk gedineerd met een hard-zacht puntje, droog-klef en een 'plàkje smeerkaas'. Daarna een bekertje koffie dat zo sterk was dat we nu nog kippevel hebben. Om 20.15 uur gaat de trein naar Rome en van daaruit zullen we de trein naar Nice nemen.
Laatste versiertruc: 'Er is gisteren een steen uit de lucht komen vallen. Ik wil jullie niet bang maken, maar ik zou hier niet zo relaxed gaan zitten.' (M)

Ik ben verliefd geworden op een Italiaan in Pompeï. J en M moesten me daar echt wegsleuren. Ook deze leukerd had een brommer (iedereen hier), houtenklepslippers en geen grote teennagel. J verliefd op Webster in het kwadraat (ook geen teennagel!). Vanmiddag trouwens zo'n 30 minuten gebeld op 1 telefoonkaart wegens kapotte telefoon. M'n ma was gelukkig de hele tijd in gesprek. Moet ze het zelf maar weten. Nu geen zin meer, trein komt zo. J en ik hebben ontdekt dat handen naar roest gaan ruiken als je ze een tijd niet wast. Nou ja morgen weer een dag. (E)

[van de redactie]

Wist u dat het huidige Interrail-logo een ontwerpprijs gewonnen heeft? Ja, een Houten Deuk in 2013!

Recensie 9 - Betrokkenheid als sleutel

Betrokkenheid als sleutel
Waarom organisatieveranderingen slagen of falen
Jelle Bouma
2008 SDU Uitgevers / Academic Service
ISBN 978-90-5261-648-3
123 pagina's
24,95 euro

De titel suggereert een antwoord: alleen als iedereen betrokken is slaagt de organisatieverandering. Waarom dan zo'n heel boek? Zo'n harde kaft. Voor wie echt super-geïnteresseerd is in het onderwerp is het misschien een aardig leesboek. Want het is echt lezen geblazen, niet hapsnap modelletjeshoppen zegmaar. De vraagt die rijst is ook: zijn deze boeken er niet al? Wisten we dit niet allemaal al?
Dus over participatiegraad, hoe hoger enzo. Dat deze primair bij personen ontstaat en secundair bij organisaties. Of een organsatieveranderingsmodel waarin de uitkomst afhangt van de situatie, tja sorry open deur.
Ach en verder is dit natuurlijk een vreselijk degelijke studie met goede bronnen en tips. Daar waar het boek smeuïg kàn worden (Ofman's enneagram met persoonlijkheidstypen) behoedt de wat compacte vormgeving de lezer de tekst in te zuigen. Beslist geen toegankelijke introductie en wellicht ook niet zo bedoeld.

Recensie 8 - Vinden en binden

Vinden en verbinden
en andere prikkelende verhalen over inkoop
Max Boodie
2008 DPA Supply Chain People
ISBN 978-90-9022997-3
56 pagina's
19,95 euro

Ingeklemd tussen een voorwoord van een dichter en een nawoord van een hoogleraar zit Max er warmpjes bij. Een eerdere publicatie getiteld Knijpen en zuigen uit 2005 heeft hem kennelijk aangemoedigd om door te gaan.
Wel eens van een Kraljic-matrix gehoord en pas je regelmatig een ABC-matrix toe op je inkoopportfolio, of doe je zo nu en dan aan dual sourcing? Dan is zijn de columns van Boodie een must. Voor wie dit geen gesneden koek is, is Vinden en binden een leuk boekje dat een inkijkje geef in een volgens eigen zeggen inkoopvak dat naar een next level gaat.
Van Calimero tot Zonnekoning (verwijzing naar Louis XIV die zich het middelpunt van het zonnestelsel waande) geeft aan waar de heren inkopers zich begeven. De uitgever, DPA Supply Chain, laat zich wat lastig omschrijven op de eigen website maar lijkt nog het meest op een organisatie die tussen vraag en aanbod van inkoopfuncties bemiddelt.
Het harde, zakelijke inkoopvak, dat toch ook een beetje vaag en moeilijk te vatten is, krijgt een beetje kleur op deze manier. De poëtische woorden van Driek van Wissen -als gevoelige en warhoofdige dichter aan de ene kant- en Sicco Santema als hoogleraar Marketing en Management aan de TU in Delft aan de andere kant, leveren tesamen een afgerond geheel.

Recensie 7 - Eckhart's Notes

Eckhart’s Notes
Eckhart Wintzen

Uitgegeven door Eckhart Wintzen in samenwerking met Lemniscaat

ISBN 978-90-5637-967-4

224 pagina’s

29,50 euro

Ook al is dit boek van 2007, het overlijden van de auteur in maart van dit jaar en de kwaliteit van dit boekje vragen om nieuwe aandacht. De op Moleskine geïnspireerde vorm, compleet met elastiek erom (geen opbergvakje, wel notitiepagina's) en allerhande 'kraswerk' van dochter met klasgenoot, post-its, paperclips en highlights alleen al geven een goed gevoel bij aanschaf.
Verder weten we het meeste natuurlijk al wel. Dat hij beroemd werd door z'n bedrijfje BSO in nieuwe technologieën, dat steeds groter werd. En dat hij er vrije ideeën op na hield over hoe je zo'n enorme onderneming dan moest leiden. Hoofdstukken met titels als 'celdeling' leiden naar zijn niet alledaagse achtergrond voor een manager (excusez-le-mot) namelijk wiskundige, maar ook zoon van maar liefst twee huisartsen.
De zogeheten celtheorie schijnt hij overigens niet zelf bedacht te hebben. Al denkt iedereen van wel en laat het zo zijn. Wintzen tackelt heikele managementdilemma's moeiteloos; van PR-drama's tot huisstijlen en stafafdelingen. Laissez-faire is het niet, laat het de geschiedenis in gaan als 'op z'n Eckhart's'.
Kan gerust mee op vakantie, het feit dat Van Kooten en De Bie zelfs typetje Eberhard Strinzen aan hem weidden zegt genoeg.

Dame met pijp

Als je mij nou zou vragen: wat is het leukste dat je dit jaar op de catwalk bent tegengekomen? Wat niemand mij vraagt natuurlijk, al heb ik van vriendin K voor mijn verjaardag een G-Star Shopper vol met de hipste modebladen uit de hele wereld gekregen... Dan zou ik antwoorden: de dame met de pijp (JP Gaultier).

Waarom? Nou gewoon, omdat je dat meteen ziet. Blader je een blad door en zie je het, dan weet je dat gewoon. Het is een mooi silhouet. En mijn vader rookte vroeger pijp. Schipper's tabak. Nu sigaren, vreselijk. Doet afbreuk aan imago (man met baard rook pijp), jammer voor het straatbeeld en het meurt. Dit is een mooie pijp, zo'n S-vormige. Er zijn honderden designs voor dit rookwaar. Een mooie rechte is ook mooi, maar dat is voor de volgers.

Ik zeg daarom: Mamam fûme une pipe.

Finale - PR Talentenprijs

Vanmiddag presenteren vier studenten van het PR College te 's Graevenhaege zich tijdens de finale van de PR Talentenprijs van Van Hulzen PR-bureau, met als thema Dit is de druppel.

Wij zijn licht gespannen en toch ook verheugd.

Recensie 6 – Digitale marketing & communicatie

Handboek Digitale marketing & communicatie
Toepassing in de ervaringseconomie
Ulco Schuurmans
Van Duuren Media 2008
ISBN 978-90-5940-334-8
272 pagina’s
29,90 euro

Veel inhoud over het allernieuwste, met voorbeelden en begrippen. Prettig dat elk hoofdstuk begint met een definitie en een ‘stand van zaken’. Al spendeer je aan dit boek maar drie kwartier, je bent weer even bijgepraat over de wereld van digitale marketing en communicatie.
Jammer van de bronnen, die ontbreken, evenals een bronnenlijst. Een ‘langestaarteffect’ kun je toch niet noemen zonder te verwijzen naar Chris Anderson en z’n amper twee jaar oude theorie over de Long Tail? Of zo’n begrip nu nieuw is voor de lezer of niet, dat kan toch mooier. Ook het beeldmateriaal valt soms wat tegen. Zwart/wit vanwege de kosten akkoord, maar twee keer dezelfde foto op een pagina maar dan verder ingezoomd tot pixels die je tellen kunt? Met z’n heldere uitleg over widgets, web 3 en crowdsourcing klets je weer lekker mee met je bureau. En over powerpoints, serious gaming en over media thuis, mobiel en lokaal blijk je dan toch nog niet alles te weten. Kleurenplaatjes kijken doen we dan wel weer op internet.

Recensie 5 - Internal Branding

Internal Branding in de praktijk
Het merk als compas
Marc van Eck, Niels Willems en Ellen Leenhouts
Prentice Hall 2008
160 pagina’s
ISBN 978-90-430-1590-5

Zo’n vijf jaar geleden begon het gebuzz rondom het fenomeen ‘internal branding’. Nu is er een boek. De auteurs beschouwen dit fenomeen vanuit de perspectieven interne communicatie, marketing en hrm. Veranderkunde en kennismanagement kun je daar rustig aan toevoegen, maar dat deden ze niet.

Het is best een aardig boek geworden met leuke voorbeelden. Wat echter meteen opvalt is het ontbreken van enige bron. Zowel in de tekst als achterin het boek zit geen bronnenlijst. Of dat nou komt omdat het een ‘praktijkboek’ is, of dat het een bewuste keuze is… dat blijft gissen, maar het ontneemt de lezer de mogelijkheid tot verdieping.

Jammer, want aan het onderwerp ligt het niet. Hoe zou het binnen bij Douwe Egberts zijn met het koffiedrinken? Leuke vraag, maar hij wordt niet beantwoord. Kopje ‘merken in het onderwijs’ doet verlangen naar een kijkje in de keuken, dat blijft uit. Een uiteenzetting over ervaringsleren is zonder bronverwijzing en zelfs met enige achtergrond moeizaam te volen. Tot slot een voorbeeld met het katholicisme als paraplumerk en heiligen als Maria en Christoffel als subbrands. Kan leuk zijn, mits helder uiteengezet.

Deze mijlpaal staat nog in de steigers.

215 woorden

Female Chauvinist Pigs

Als je zoals ik in drie zwaarrelaxte paasdagen het boek Duizend schitterende zonnen van Khaled Hossein uitleest en daarna per toeval maar ook weer niet helemaal begint aan Female Chauvinist Pigs van Ariel Levy, dan manouvreer je jezelf in een paradoxale waanwereld, althans zo ervaar ik.

Toeval bestaat niet. De Zonnen zijn een vervolg op De Vliegeraar natuurlijk en hoewel sommigen zeggen dat de Zonnen minder zijn, vind ik het boek prachtig en vreselijk tegelijk. Met terugwerkende kracht 'snap' ik wat ik al die tijd meekreeg uit de media. En bovendien ben ik bezig met een inhaalslag in literatuur uit 'die' regio, dus Mafouz, Kader Abdollah, Benali. De Pigs stond al een tijdje op m'n lijstje, maar het duurde even voordat het InterBibliothecair Leensysteem van de Haagse het boek binnenhad van het Frysk Histoarysk en Letterkundich Sintrum.

Sindsdien waan ik me een ex-bimbo, halve-feministendochter en gevluchte afghaanse tegelijk. Terwijl Rita's van keldertrapjes vallen en Wildersfilmpjes leiden tot een verbod op Ugg's (te sexy) volgens grapje Giel op de radio, neemt Ariel me mee in de wereld van Cake en Playboy-Amerika. Wat beschrijft zij dit mooi! Echte insider die zegt dat alles wat we nu zien is en blijft geïnspireerd op de man. Dus als ik zeg dat ik ergens een slappe van krijg -wat ik weleens zeg-, dan zit ik eigenlijk al fout.

SpinAwards 2007

Zal ik gaan zal ik niet gaan ik ben gegaan. Weet eindelijk wat en waar Pakhuis De Zwijger is. Zoveel uitnodigingen al afgeslagen die dáár waren. 'Beste innovatie' was het onderdeel dat ik heb bijgewoond op donderdag 20 maart 2008.

De SpinAwards ken ik uit de tijd dat ik Spice Girl was bij interactief reclamebureau Qi. In mijn herinnering stond het toen vrijwel in de kinderschoenen, nu schijnt het tienjararig jubileum alweer een feit te zijn. Toen bewonderde ik Stephan's nieuwe Quickie's en maakte een soort slappe latte-cappucino van de doorloopkoffie in de Professor Tulpstraat voor 'm, nu orakelt hij in alle vakbladen. Mooie tijd was dat en is het nog steeds.

Mobilaria zag ik over iets van radio op je mobiele, TNO over een Levend Stratego Spel met je mobiele, waarbij je mobieltjes tegen elkaar aan moest tikken en dan sloeg er een soort info over en dan een verhaal erbij over dat hier in Afrika een markt voor is, leuk om Qi weer te zien -heerlijke presentatie met terugwerkende kracht komt alles uit die tijd weer terug hoe goed we eigenlijk waren en hoe waardeloos ik 'presenteer' met powerpoint... -, Initiative / Dialogue wat alleen over Grolsch - Lowlands crossmedia-aanpak (Lowlog bijhouden op het festival) en tot slot IJsfontein voor Klokhuis van de NPS met een Game Studio waar kinderen heel makkelijk computerspelletjes kunnen hutten, van aap vangt kokosnoot tot en met enzovoort en ook elkaars dingen kunnen spelen en upgraden.

Fantastische wereld toch ook eigenlijk die ik heb achtergelaten. Graag had ik nog upcoming ACHTUNG! willen zien in de middag, maar moest dochter N natuurlijk ook weer gewoon ophalen. Maar zo professioneel als alles is aangepakt, gepresenteerd, om steeds die twee werelden te zien (opdrachtgever/bureau) en dan de jury en de mensen in de zaal en te weten dat je het nieuwste en beste van Nederland ziet in de wetenschap dat dit land niet het stomste is op dit gebied. De fietstocht door weer & wind meer dan waard.

Feuilleton deel 2 - Interrail 5 juli 1991

Deel twee van een vervolgverhaal over een Interrail-vakantie in de zomer van 1991 met VWO-vriendinnen J en E.

Op het moment zitten we in de trein naar Napels, waar we mogelijk zullen overstappen naar Pompeï. Gisteren hebben we het Colosseum en het Vaticaan gezien. Eerst fout gegaan met de metro maar alles was toch goedgekomen. De St. Pieter was prachtig; helaas mocht Ellen er niet in wegens schunnige kleding. We waren alledrie uitgevloerd door de hitte, het lopen en het het weinige voedsel dat nog in ons aanwezig was.

We zijn dan ook naar een restaurantje gegaan waar we hebben zitten schransen. We hadden berekend dat we precies nog wat konden eten van ons schamele geld. Toch was het ongeveer 4000 lires duurder dan we hadden verwacht omdat ze 10% fooi en 6000 bediening berekenden! Maar we mochten de rest morgen (vandaag) betalen. Dat hebben we dus lekker níet gedaan. Ik zelf heb vannacht niet goed geslapen maar M en E wel. Toen hebben we uit een machientje lires gehaald. Zodat we tenminste weer geld hadden. We hebben wel gemerkt dat we op straat een ware attractie zijn. Die domme Italianen blijven voortdurend stilstaan of maken een cliché-praatje met ons. Op het moment gaan we steeds door lange tunnels heen en dan zie je geen hand voor ogen meer. Maar de romannetjes schieten op!! (J)

M is reeds in de laatste (en eerste!) vrijscène van haar boekje bezig. Gisteren in de trein naar Rome vrienden gemaakt met een wat gezette 22-jarige Italiaan die niet stonk en eveneens geen epilady gebruikte. We hebben hem z'n horoscoop voorgelezen (in het Nederlands) en hem manneke-pis-drop aangesmeerd + de historie verteld waar hij volgens mij echt niet zo dol op was (de keren daarna dat we hem die kleffe zak voorhielden bedankte hij vriendelijk doch beslist).

Ook op kaaskoekjes was hij niet dol. Op dit moment hebben we nog 2 Nutsjes en een kwart liter lauw water. Voor de rest NIETS. Oh ja, vitaminepillen. Vanavond om ongeveer half 9 nemen we de trein naar Nice. Kijken hoe lang we daar met een cheque*) doen (*red: vroeger haalde je geld met een 'cheque' bij een postkantoor, toen je nog niet kon pinnen). (E)

Nou m'n romannetje is uit hoor. Ze zijn gelukkig en getrouwd. Je kunt in Italië dus echt je kont niet keren of het kost al geld. Toen we gratis de St. Pieter in mochten en het Colosseum ook waren we wel blij, maar deze grap was wel duur al met al.

Gister dacht ik dat ik weer blaasontsteking zou krijgen, maar nu is het over. We hebben Rome in 1 dag bezichtigd, op 1 krentebol, boterbabbelaars (5) en 3 Nutsen (mini) en hun (E en J) een zak AH-borrelnoten (party) toch knap. We voelden ons er ook wel naar.

Het "Hotel" (**) is ook nog wel een beschrijving waard. Toen we met zo'n ouderwetse hijslift op onze kamer kwamen, was moeke daar met de was bezig. De niet-geruisloze Bauknecht zoemde en ze hing de was op. De "douche" was geen douche, maar een douchekop die boven de wc hing. Wilde je douchen dan moest je òf in de wc-pot gaan staan òf in de wasbak gaan zitten.

Gelukkig was er op de gang ook nog iets als badkamer maar na 1 douche (ik!) was het water koud. Jammer nou. (M)

In Rome zijn erg veel bedelaars. Gister in de metro kwam er een klein meisje met een plasticken schoteltje naar ons toe. Aangezien we geen geld hadden, maar wel AH-borrelnoten hebben we die er maar opgelegd. Wat ze er mee gedaan heeft weten we niet.

Trefwoorden van Rome:
druk
rommelig verkeer
geen bakkerij
duur
Italianen die èrg hitsig zijn en vooral geen Engels kunnen
warm

en toch nog gezellig!! (E)

Chocolate Bar Wraps Museum

In Duivendrecht staat goed verstopt maar wel te vinden het enige Chocolate Bar Wraps Museum. Let op, want de openingstijden zijn zeer beperkt, altijd even een afspraak maken als u langs wilt komen!

Aan een jaar in Engeland wonen houdt een mens wat over. Maar goed ook, want wat zou je zijn als volwassene, zonder gekte(s)? 't Is een verzameling lege verpakkingen van chocoladerepen uit Engeland. Alle Cadbury-bars zijn sowieso opgenomen in de collectie, daarnaast natuurlijk ook die van Nestlé, maar ook enkele zeer zeldzame Poolse en zelfs Japanse exemplaren maken de verzameling buitengewoon de moeite waard.

Een extra hoekje is ingeruimd voor de zogeheten special editions, waar ze in de UK veel handiger in zijn dan hier (Mars Believe dûh). Wat dacht je van een Kitkat Orange, Mint of Dark. Hier liggen ze soms bij het Kruitvat en in de ramsj, maar daar keek ik altijd naar het assortiment of er niet iets bij lag wat ik nog nooit had gezien. En zo ontstond mijn volstrekt zinloze maar leuke hobby.

Recensie 4 - Professional zoekt groei

Professional zoekt groei
Strategie voor dienstverleners
Eva van der Fluit
Prentice Hall 2008
224 pagina's

Management consultant bij adviesbureau Boer en Croon schrijft voor professinals van micro- tot macroniveau; van de zzp'er tot de multinational, maar dit boek smaakt elke kenniswerker. Toenemende concurrentie vraagt om meer en meer onderscheid. De tijd waarin een opdrachtgever een dienstverlener beoordeelde op louter expertise is voorbij. De drie pijlers zijn nu expertise, samenwerking en ethiek.

Om dat te bereiken leer je in dit boek eerst hoe je je kunt onderscheiden en vervolgens hoe je dat kunt bereiken. Van der Fluit presenteert ons een schier eindeloze reeks modellen. Maslow, yin en yang, piramide- en pilaarverdienmodellen voor consultancybureaus, leren van junior tot senior, cash cows, question marks, virtuele en virtuoze cirkels, thought-leadership en interculturele sensitiviteit, het is allemaal even leuk en interessant in dit boek. Jammer dat haar persoonlijke site nog niet af is.

Een lijst rationele en irrationele voorspelmethoden met kokosnoten en orakels en de woordenlijst maken zelfs van wie dat niet van plan was een leukere èn betere adviseur (v/m).

181 woorden! <200

ik moet oppassen dat ik niet te commercieel wordt met m'n links, een Amerikaans had hier al lang verdiend aan deze 'hobby'

365 Dwaze Dolle Dagen

Rob Oudkerk heeft bij ons op school zijn intreerede gehouden (5 maart 2008). Een jaar geleden stond ik voor de klas en peilde onder studenten wat ze ervan vonden toen ze hoorden dat hij zich aan de Haagse ging verbinden. Die meningen liepen natuurlijk uiteen en zelf had ik ook moeite om mijn oordeel te bepalen. Mijn onbevangenheid gaf hem het voordeel van de twijfel. Zijn presentatie vorige week vond ik erg goed. Visueel, inhoudelijk qua presentatie en draagvlak.

365 Dwaze Dolle Dagen heet zijn verhaal en is nu de creatieve ondertitel van zijn lectoraat over leefstijlverandering bij jongeren. Refereert aan de Bijenkorf-gekte en aan de hoeveelheid eetbeslissingen die de bemiddelde jongere maakt per dag. Een beetje treurig werd ik er ook van. Ook deze week weer zie ik mensen van rond de twintig die zich tijdens mijn colleges voeden met flesjes AA, Twixen en Sultana's. Behalve het verpakkingsmateriaal denk ik ook aan de samenstelling van die producten en dus aan de samenstelling van al die lijven. Ik was zelf misschien nog veel erger en vergelijk dat in stilte met mijn huidige gestructureerde drie maaltijden per dag. Ouwe sok die ik ben. Gelukkig stemmen Rob's plannen mij hoopvol.

Paniekaanvallen

Madonna heeft volgens Nu.nl ook weleens een paniekaanval. Gewoon Madonna. Je weet wel, mijn heldin sinds Material Girl. Nu kan ik het me van haar wel voorstellen, als je in je badpak in een of ander stadion staat met duizenden mensen die naar je kijken. Jammer dat in het stukje niet staat hoe zo'n paniekaanval van haar dan precies in z'n werk gaat.

Feuilleton - Deel 1 Interrail 1991

Een feuilleton is een vervolgverhaal. Dit vervolgverhaal begint vandaag hier maar begon ooit op 4 juli 1991. Ik ga een oud schriftje overtypen, in delen, over een interrailvakantie (tegenwoordig gewoon met url en met echt een dijk van een logo.

Toen ik destijds thuiskwam stond moeder bijna met de hoorn* (red: telefoononderdeel van vroeger) in de hand om de Volkskrant te bellen toen ze het gelezen had, zo leuk. Ik dacht toen dat het wel meeviel. Dat denk ik nog steeds, maar het is wel leuk genoeg voor hier. Het zou ook een ode aan de trein kunnen zijn. Maar dat zou ik De NS* (later opgegaan in kortweg 'NS') niet aan willen doen. Vriendin J en vriendin E worden hierin opgevoerd.

Geniet u van deel 1.

4 juli 1991

Zo.

Hier zitten we dan met z'n drieën in de trein (rapido expresso) naar Roma. Gisteravond om 17.56 zijn we vanaf het centraal vertrokken. Uitgezwaaid door H & C en H. Toen zagen we ineens I over het perron lopen en toen bleek dat M en R in dezelfde trein zaten. Ook naar Milaan dus. We hadden couchetten gereserveerd maar we kwamen toch wel ietwat gebroken in Milaan aan.

Aangezien we verontrustende berichten hadden gehoord over staking bij de Italiaanse spoorwegen, zijn we eerst naar de informatione gegaan. Daar werden we op de bekende onaardige Italiaanse manier geholpen. De trein die wij gepland hadden, bleek gewoon te rijden. Geld gehaald zonder privé-streep zoals wij die kennen op het postkantoor, dus met rechts, links en achter je dringende Italianen die gelukkig wel heel goed volgen wat je allemaal doet. En wat je allemaal aan hebt enzo. Dat geld is nu al weer bijna op want we hebben net supplement betaald van f 20,- per persoon.

En ik lees mijn eerst "boek" sinds SOII (schoolonderzoek): een boeket reeks.

In Rome zijn we van plan cultureel geïnteresseerd te zijn. Daar komen we om 2 uur aan. Ontbijt: 1 krentebol en 1 gevulde koek en een soort dope-sportdrankje dat "enervit" heet van f 8,- Ik heb net lekker een half uurtje geslapen. (M)

De twee eettassen zijn reeds geslonken tot één. In de aanbieding is nu nog 1 half flesje lauw water, een zakje borrelnootjes en superzachte nutsjes. J heeft gisteren een slokje spa geleend van de mevrouw uit ons couchetje. Ze was erg verdiept in de Viva en nam af en toe gedachteloos een slok van het blikje dat op het gemeenschappelijke tafeltje stond. M en ik zagen dat (ik vroeg heel droog of het blikje nu nog niet leeg was) en begonnen erg onopvallend erg te lachen. Mevrouw heeft het toch niet gemerkt geloof ik. Ga nu verder lezen in mijn 1/3 deel van de boeket reeks (we delen alles). (E)

Tja als derde heb ik niet meer veel te melden. Gisteren hebben E en ik onze tanden gepoetst met 'uiteraard' tandpasta maar gepoeld met Perrier, dat ging reageren met de achtergebleven tandpasta. We stonden letterlijk te schuimbekken. Overigens hebben we alledrie vrij goed geslapen. En volgens mij krijgen we dit schrift snel vol als we alledrie elke dag zo'n stukje schrijven. Verder zal ik nu maar stoppen want we zijn pas 16 1/2 uur op vakantie. En dus ook zolang niet gewassen en of deodorant opgedaan. Aangezien Italianen daar ook nog nooit van hebben gehoord, ruiken we niet alleen onszelf maar ook de rest van de coupé. We hebben vanmorgen lekker cliché geroepen dat 'dit' (?) toch wel typisch Italiaans is. (J)

Bacterie

Op de school van dochter N is het thema ziek. Of het er mee te maken heeft weet ik niet, maar gisterochtend aan het ontbijt vertelde zij dat J (jongetje, 5 jaar) op de opvang zei dat hij als bacterie geschmienkt wilde worden, in plaats van als tijger.

Voetbalplaatjes

Onder de titel Corrupt met een missie schreef vriend L onderstaand als hoofdredactioneel. Hoezo werk en privé gescheiden houden? Juist niet!

'Feyenoord-fan ben je niet voor je lol', hoorde ik Wouter Bos - verklaard legionair - onlangs zeggen en ik kan 'm niet anders dan gelijk geven. Voor mijn tienjarige buurtjongen Rick ben ik in ons beider Amsterdamse periferie de enige Feyenoorder die hij kent op loopafstand, dus als er wat te narren valt, weet hij me te vinden. Zo onderhouden we al jaren een gespeeld onderkoelde relatie.
Dezer dagen echter, is alles anders en strijden we ineens gebroederlijk voor een hoger doel. Sinds Plusmarkt een paar jaar geleden begon met het gratis weggeven van vier voetballers bij een tientje boodschappen kent de hele buurt, wat zeg ik het hele dorp in de winter nog maar één doel: alle 288 voetbalkaartjes compleet krijgen. Wie voor zo'n 1000 euro (!) boodschappen doet, maakt een redelijke kans, maar dan moet er nog wel effectief worden geruild. Want geloof het of niet, maar een speler als Stijn Schaars van AZ doet zijn naam dus echt eer aan. Die kennis komt niet alleen tot mij via jongens als Rick, maar ook mijn bloedeigen dochter van vijf is inmiddels bloedfanatiek aan het bellen met alles en iedereen die ze kent met een Plusmarkt in de buurt. Grootouders, tantes, kennissen, buren van familie: iedereen spaart mee. Onder het motto 'Ik motiveer je niet, maar faciliteer je graag', besloten we dit jaar samen een verzamelmap aan te schaffen en sindsdien zijn we officieel in business. En dat hou je in mijn beurt niet lang verborgen. Ieder weekend en op woensdag is het een komen en gaan van handelaartjes die informeren of deze of gene buitengaatse oudtante niet weer een pak kaarten heeft opgestuurd. Op de koelkast hangt een briefje: 'Rick moet er nog twee, hebben wij Koen van Laak?'
De vader van Tim, economieleraar en groepsgenoot van mijn zoon op de kinderopvang, stond afgelopen weekend na een ruilsessie in mijn keuken in geuren en kleuren te vertellen hoe hij zijn verzameling compleet denkt te krijgen: 0,1 punt erbij voor alle leerlingen die 'm officieel komen omkopen met minimaal twee dichte pakjes.
'Klopt, ik ben corrupt', lichtte hij grijnzend toe. 'Maar wees eerlijk. De economie is ook corrupt en als je een VMBO'er op deze manier kunt laten ervaren hoe een economie in een economie kan ontstaan, heb je die tiende punt ook wel verdiend.'
'Zeg je er wel bij dat dít nou marketing is?', vroeg ik 'm.
'Ach, ik heb er geen pak melk extra voor gekocht', relativeerde de leraar.
'Nee, maar jouw leerlingen misschien wel, en haar oma helemaal', knikte ik richting mijn spruit.
Die hoorde niks, maar liet haar handjes liefdevol glijden over het elftal van Heracles. Het eerste dat we compleet hebben. Nog 27 te gaan.

Product-management - Recensie 3

Product-management, een praktijkboek

Emiel Schiphorst

Uitgeverij Pearson Education 2008

De inhoudsopgave van Emiel Schiphorst -bedrijfseconoom en bedrijfskundige- geeft helder aan dat de auteur een boek schrijft waarin theorie naast praktijk staat. In zwart de theorie, meteen daarna exact hetzelfde verhaal in groen, aan de hand van twee cases over ofwel een soort leesarm ofwel het bekendere Beertender van Heineken.

Om met een voorbeeld te beginnen: de omgevingsanalyse op macro, meso en micro-niveau zijn compleet uitgewerkt met een voorbeeld van hoe het moet en voor theoretische achtergronden lezen je de theorie. Deze analyses zijn heel bruikbaar voor communicatiedeskundigen. Het meer cijfermatige financiële plan later in het boek, zorgt ervoor dat de marketeer aan zijn trekken komt. Heel grondig en degelijk oogt dit alles.

Uit het boek spreekt dat de auteur de product-manager ziet als een marketeer en niet als een marketingcommunicatiedeskundige. Dacht je bij product-management aan puppies en toiletpapier, dan laat dit boek zien dat er meer dan dierenliefde nodig is voor dit beroep.

Kunstles

Lees net (Adformatie 6 p. 56) dat de Generatie Einstein helemaal niet zo briljant is als Bosma beweert. Multi-tasken (zoals een computer meerdere taken tegelijk kan uitvoeren) kunnen mensen helemaal niet. Ja, lopen en praten lukt nog wel, maar veel gekker moet je het niet maken. Dus msn-en en je huiswerk maken is gewoon veel msn-en en minder huiswerk maken. Naar de radio luisteren en leren, is gewoon niet zo heel geconcentreerd leren.

Ik was wèl enthousiast over het boek destijds. Alleen al omdat er iets gesignaleerd en gepresenteerd wordt. Kunnen we weer verder. Volgens het stukje dat ik las (dank Team<21) moet je die jongeren mediasmart benaderen: 1 kort en relevant; 2 zapfähig; 3 emotie; 4 extra laag; 5 sterke prikkel. Dat is volgens datzelfde stukje in andere woorden maar in dezelfde volgorde: eenvoud - transformatie - magie - cohesie - grenzeloos (qua medium).

Kan ik daar iets mee in mijn les? Ik experimenteer (aangemoedigd en gesteund door collega Esther dank en karataka Sam dank) met kunst. We begonnen met poëzie -Boutade van Genestet- toen muziek -Jacques Brel, Amsterdam- en afgelopen week Andy Warhol. Eerst binnenkomen, dan verder. Zo introduceer je bij een enkeling een wereldkunstenaar, haal je bij de ander herinneringen op aan de Havo (profiel maatschappij ofzo? leuk! hadden wij niet) en haal je bij een ander de hele opvoeding erbij ('daar ben ik geweest!') inclusief de trauma's van gesleep langs kerken en musea. En zoals ik al eerder schreef glijden de theorieën er daarna een stuk makkelijker en plezieriger in.

Maar het werkt! Dat zie ik bij hen. Dat merk ik aan mezelf. Dat is de reactie als ik erover vertel. Geïnspireerd door mijn moeder, waarmee ik ooit vijf uur in een kouwe kerk de Matthäuspassion uitzat (klopt dat?) maar die wel een basis legde voor wat er nu uitkomt. Zouden ze na de voorjaarsvakantie Nulla in mundo pax sincera trekken?

Handschoen

De handschoenen die ik nu heb en die het warmst zijn heb ik gekocht op Koninginnedag, of eigenlijk de nacht ervoor, toen er nog vrijmarkt mocht zijn in Amsterdam en ik van De Blaffende Vis naar huis moest op de fiets en het heel koud was en ze kostten vijftig cent geloof ik.

Huismerkenfeest

Niet al mijn lezers zijn even bekend met merkenterminologie; een huismerk is een merk zoals het AH-huismerk, Plus en Best-bier van Dirk. Een merk van het huis. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het zogeheten A-merk, wat een premium-merk is, een top-merk, van het beste, zoals Unox, Dreft en ob.

Het eerste huismerkenfeest vond plaats in september 1994, aan de Oranje Nassaulaan in Amsterdam-Zuid, bij L thuis. Het tweede vlak daarna, bij H op de Haarlemmerstraat, ook Zuid. Het laatste in 1998, aan de Linnaeusparkweg in Amsterdam Watergraafsmeer.

Op deze A1-lokaties, zoals dat heet in Nielsen-taal, werd door ranzige kleermakerszit-studenten gestreden om het vaagste huismerk bier, wijn, zoutje of leverworst. De huismerkenfeestbezoekers zijn inmiddels account director, projectmanager, casemanager, media buyer, docent of hoofdredacteur geworden. Dûh.

Valentijn

Snoeiharde deadline voor dit zeer tijdelijk Google-logo. Google doet natuurlijk wel vaker van dit soort grappen. Google is daarom een mooi voorbeeld van een organisatie waar de 'fun-factor' een plekje heeft. Want dit is natuurlijk geen keiharde business maar juist superzachte. Knuffel-business eigenlijk. Gewoon voor de lol een beetje lief zijn naar je klant.

Zouden meer organisaties mogen doen. Vriend heeft niet zoveel met Valentijn. Ik daardoor ook niet. Of juist wel. Kan vanaf hier wel iedereen die m'n blog leest bedanken. Da's wel het minste. Dank dus!

Dat fun-gedoe probeer ik ook uit te leggen aan studenten. Dat er organisaties zijn die daar aandacht aan besteden. Van de Pleon-band tot de Interpolis-stoelen en de Nike-atletiekbaan. In de komende les ga ik weer een plaatje draaien (Jacques Brel), een gedicht voorlezen (Boutade) of een kunstwerk (Marcus Aurelius) laten zien. Het levert een leukere les op, je leert studenten beter kennen en zij jou en je kunt er met gemak allerlei taaie en droge lesstof aan ophangen.

Dat geblog levert natuurlijk ook niet echt wat op. Maar je kunt er wel je creativiteit in kwijt. Het is voor mij een fun-factor. Het slaat eigenlijk nergens op en toch doe je het. Happy Valentine.

Hotel Babylon

De uses and gratifications theory is een van de theoriën over hoe massamedia werken. Niet zo bekend als de injectienaaldtheorie -die is vaste kost voor havo en mbo als ik de studenten een beetje ken- en ook van een iets latere datum. Uses and gratifications gaat ervan uit dat wij, het publiek, mediaconsumenten, de media gebruiken voor een zekere beloning die het kijken, luisteren, lezen ons geeft.

De serie Hotel Babylon (met eigen wiki!) is het meest steady onderdeel van mijn huidige tv-consumptie. Mijn gewenste televisie-inname is vele malen groter, daarom staat de dvd-speler ook vol met leuke films en interessante documentaires. Maar de dinsdagavond, vanaf half 9, op Net 5, is voor een uurtje van mij. Welke beloning geeft dit programma mij, vraag ik me half beroepsgedeformeerd af?

Wel, volgens de theorie zijn er vier typen beloningen: escapism, personal relationships, personal identity en surveillanche. Ik scoor op allevier. Escapisme met een hoofdletter. Werken, kinderen naar bed, even niks. De personal relationships die ik heb met de hoofdfiguren zijn er ook. Vooral het accent van Tamzin, de bazin van het hotel is smullen, hoe zij de vergadering voorzit... nasty. Dan identificatie. Ach, ik heb een blauwe maandag in een vijfsterrenhotel gewerkt, dat schept vast een band. Tot slot: surveillance: hoe is de jet set van Londen, nowish?

Nog een dan: omdat Hotel Babylon zo mooi gemaakt is. Volgende keer: Green Wing.

Gothic pannekoek

Waar de Dalemse dijk eindigt en waar je linksaf het pad af kunt naar beneden, richting de Dalemse Poort (even buiten Gorinchem) kun je mooi wandelen. Vroeger deden wij dat meer dan nu. Je hebt er het landschap van hollandse rivier (Merwede), stadje met stadsmuur, slot Loevestein op de achtergrond en een molen. Met een flauw zonnetje in het voorjaar alles wat een mens te willen heeft op een vrijdagnamiddag.

Dacht je. Want Gorinchem heeft zoveel meer te bieden. 's Nachts komt er namelijk van alles en nog wat uit de krochten van deze stad en niet alleen uit het plaatsje zelf, ook uit de weide omtrek trekt het een afspiegeling van zo ongeveer alle jongeren- en ex-jongerenculturen denkbaar. Zo ook een hele interessante specifieke gothics-scene. Altijd intrigerend vind ik ze. Zette vriend L niet ook ooit een lijntje onder zijn oog?

Als een geschenk kregen wij het volgende tafereel aangeboden die middag. Daar, op dat punt aan de dijk, was een groepje neergestreken. In lange zwarte jassen en klaar voor het weekend in vol zwartornaat hadden zij tegen 't hollands landschap hun kampje opgeslagen. Tientallen meters voor we langsliepen roken wij de geur al. Het moet in het jaar 2000 zijn geweest; op een kleinste formaat buta-gasstelletje zat de beste jongen pannekoekjes te bakken, in de buitenlucht, molentje, rietkraag, voor zijn spookvrienden.

Wie durft... de afdeling communicatie op te heffen? - Recensie 2

Wie durft... de afdeling communicatie op te heffen?
Birgitta van Loon
Uitgeverij Prentice Hall 2008
Euro 24,95

Communicatie is uit, verbinden is in. Een èchte dialoog. Daar draait het in de toekomst om.

Birgitta maakte eerder faam als auteur van Communiceren vanuit je buik uit 2002, als mede-oprichter van bureau In'tent en met dit nieuwe boek gaat ze in op de vele reacties die ze daar op kreeg. De gedurfde titel gooit de knuppel natuurlijk in het hoenderhok, want dat kàn natuurlijk helemaal niet. Zou je zeggen. Het pleidooi illustreert ze met oude filosofen, fotografie, metaforen en interviews met hedendaagse kunstenaars en communicatieprofessionals met een staat van dienst. Organisationele communicatie en interpersoonlijke communicatie zijn veel te ver uit elkaar komen te liggen, stelt Van Loon. Het communicatievak is nog niet zo oud en heeft zich met name ontwikkeld op cognitief en intellectueel niveau. Daarbij zijn we uit het oog verloren dat communicatie meer is dan ratio alleen en dat we een rijkdom laten liggen die voortkomt uit intuïtie, de buik. Willen we mee in de creatieve kennismaatschappij, dan moeten we kleur bekennen. Blijven we de afdeling die plannetjes maakt en uitvoert of gaan we ook ècht communiceren? Communiceren in de grote zin van het woord. Authentiek, creatief en innovatief, met hart, hoofd en ziel. Echt even helemáál lezen, dit boek, het kan voor het slapengaan.

(207 woorden, het gaat steeds beter -200 woorden max)

Het merk mens - Recensie 1

Het merk mens
Consumenten grijpen de macht
De kijk van Fons van Dyck
Samenwerking tussen Beltische Lannoo Campus en Nederlandse Scriptum uitgeverij 2007 Euro 24,95


Auteur Fons uit '59 -hoofd van brand strategy en positioneringsbureau Think.BBDO in Brussel- beschrijft in Het merk mens de veelbesproken verschuiving waarbij de consument de 'macht' overneemt van de producent. Door onder andere individualisering verandert de hedendaagse mens in een zorgvuldig 'geladen' merk. De politieke en sociale wetenschapper raast langs bekendere thema's van technologische veranderingen en over de angstcultuur die overgaat in herwonnen vertrouwen en we maken kennis met het belgische equivalent van de generatie einstein, die ook zo lekker optimistisch en okee is en waar Fons ook nog een Amerikaanse vergelijking naast weet te leggen. Maar hij introduceert ook nieuwe termen zoals het Karma Kapitalisme (dat krijg je als je naar Deepak Chopra en Prahalad gaan luisteren in plaats van naar Amerikanen) en beschrijft hoe we in de nieuwe tijd holistisch aankijken tegen het leven, merken, de maatschappij en de economie, kortom het 'post-Enron tijdperk waarin we leven voor de lol en de eer in plaats van alleen voor geld.

Het boek is met zorg samengesteld, dat zie je aan alles als je het boek in je handen houdt. Een hartelijk welkom aan deze Belg in Nederland.

(213 woorden -max is 200- nog steeds te breedsprakig)

Patrick Watson

Patrick Watson kwam ik tegen op mijn nieuwe Ipod Nano -kerstcadeau van vriend L- -als opvolger van eerdere iPod Shuffle. Herhaalaankoop hoor ik daar een marketeer roepen, ja en nee; de kleine Shuffle was een krijgertje -de hoofdredacteur krijgt soms wat- en inderdaad een succes; bij mij. Op de Shuffle zie je alleen niks, hij speelt af: geluid. De Nano brengt ook beeld: vakantiefoto's maar ook namen van artiesten en titels van nummers.

Patrick Watson zei me niets, al was de band ook op Lowlands. Kennelijk was ik in een dolle bui, want probeerde iets nieuws en zo kwam Patrick Watson in mijn leven. Voor een idee van hun muziek -want het is een man met een band- klik straks -na het lezen!- op Lucious Life, dan ga je naar YouTube en krijg je een indruk.

De drie nummers die ik had waren Lucious Life, Giver en Close to Paradise en inmiddels heb ik de hele cd. Canadese pianist met hoge stem maakt een soort sprookjesachtige circusmuziek, gelardeerd met allerlei klassieke klanken en fransige accordeon, met licht-hysterische uithalen die druipen van drama maar al met al toch liefjes. Deze laatste zin heb ik wel een beetje gestyleerd moet ik toegeven maar toen ik zo lekker zat te luisteren in tram 17 in Den Haag toen zat ik dit stukje al in m'n hoofd te typen.

Vierkleurenpen

Op de 'Biestemerk' (red: overijssels dialect voor beestenmarkt) won ik ooit een vierkleurenpen. Mijn vader die daar vandaan komt, won daar wel eens een worst of een ingesealde kip. Andere mensen wonnen een kalf of een varken, een levende. Dat winnen ging met een rad, zo'n houten rad van fortuin. De vierkleurenpen heb ik niet meer. Het was niet zo'n plasticke, van het plaatje, maar een metalen. Hij schreef niet echt lekker.

Hoewel ik niet gelukkig ben ik het spel (wel in de liefde) heb ik maarliefst vier loten gekocht van de stichting Roparun. Een collega gaat rennen voor een goed doel en wij collega's sponsoren haar. De prijzen zijn geen pennen en dieren, maar tropische reizen en een auto.

Verder dan de vierkleurenpen ben ik nooit gekomen met winnen. Voor kleurwedstrijden kleurde ik te netjes, niet gek genoeg niet creatief genoeg (red: verwijzing naar titelverklaring: geurpen). Daardoor heb ik geen verwachtingen meer en vallen dingen soms mee.

Dochter spuugde aan de ontbijttafel vanochtend achteloos de tweede tand op haar bord.

Boutade

O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,

Doorsijperd stukske grond, vol killen dauwen damp,

Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,

Vol jicht en parapluies, vol kiespijn en vol kramp!

O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,

Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoön,

Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,

Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!

Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen

Tot modder; ‘k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.

Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,

Gij - niet op mijn verzoek - ontwoekerd aan de zee.

door: P.A. De Genestet

De lezersvraag: wat is een “kliemerig klimaat”?

bou·ta·de (dev; boutades)
1
min of meer geestige uiting van ongenoegen

Test-recensie

Een idee is om recensies te schrijven over verschenen vakliteratuur. Deed dat van 2002 tot 2005 voor restaurants en eetcafé's in Amsterdam Oost / Watergraafsmeer in Dwars door de Buurt. Maar een hap en een boek verschillen nog aardig, vandaar een testje.

The New Rules of Marketing & PR

Door David Meerman Scott
Uitgegeven door John Wiley & Sons in 2007 in Amerika

Veelbelovende titel over hoe je het tegenwoordig allemaal moet aanpakken met persberichten, blogs, podcastings en virals. De titel doet mij denken aan Al Ries over de Fall of Advertising and the Rise of PR. Een voorliefde voor pr en nieuwe media selecteren deze titel. Kwam de voorspelling van de Ries-en uit 2002 nooit echt uit, Scott beschrijft gewoon hoe het nu is in Amerika.

De voor mij onbekend uitgever brengt meer een ‘tijdschrift’; een beetje dik voor een tijdschrift en de kaft is ook nogal hard, maar over pakweg twee jaar is het toch echt niet interessant meer vrees ik. Jammer dat op de achterflap alleen staat wat anderen vinden van het boek; ik hou altijd wel van een objectieve algemene inleiding.

PR en Marketing kruipen meer naar elkaar toe, open deurt Scott. Zowel qua disciplines als qua mensen die het vak uitoefenen. Grappig en herkenbaar vind ik wel dat hij zegt dat PR-mensen allerlei dingen ‘uitzetten’, zoals persberichten sturen, maar dat ze nooit een reactie op zijn postings geven op zijn eigen weblog. Waarom lees je niet de blog van degene die je probeert te bereiken? De bekende omslag van zenden naar ontvangen en de dialoog, maar dan uit zijn eigen ervaring geput.

‘When I don’t want to be bothered, I get hundreds of press releases a week. But when I do want feedback and conversation, I get silence’ roept hij als het ware wanhopig uit. Zie een blog niet zozeer als een ‘financial reward’ alswel een ‘creative outlet’. En dat laatste is belangrijker. En dat voor een Amerikaan!

Hoewel ik dus gematigd positief ben, moet ik toegeven dat ik één tip van hem direct in de praktijk wil uitproberen: deze recentie eerst op m’n blog zetten, reacties afwachten en dan verder gaan. Geen reacties: niet interessant. Wel reacties: input verwerken en verder. Dat heeft hij dan toch voor elkaar.

;-( max. 150 woorden ... zit op over de 300!