22 november 2014, in De Walvis schrijfcentrum te Amsterdam, door Mijke Post
Een weerspiegeling in Amsterdam
Hm hm, ha ha (quasi listening)
Begripvolle grote ronde
vrouw met veel geur en
dikke lippen en vol haar
en veel make-up en
hele grote borsten en
alle aandacht van de wereld …
Ik wiebelde bijna uit elkaar
Een mooie paarse rode
kerstgloed van diepe rode
wijn en veel drama
vuur en schreeuwen
Een gebroken tere omrande
spiegel van water die met
kringels uit elkaar valt
als tranen en brood in
de vijver voor de eendjes
regen
Gebreide kinderjasjes met
mutsjes en capuchonnetjes
in Vondelparken en
zachte appeltjes rode wangen en
gekke kleren flowerpower en
gekte van het moment
Een totale leegte en vrijheid van mensen die het willen
horen
Hmm … Ah … Jaa
Oh ja, oh ja?
Goh, wat in-te-res-sant joh!
Naah
Nooit gedacht
Wat grappig!
Alsof het Ka de slang is
Een betovering van herfst-
bladeren die op de
grond liggen naar
beneden vallen
Kinderwagens en
zandbakken
Bokbier op terrassen
Jonge mannen met
baardjes en knotjes
Een cello in een tas
zo’n muziekkoffer
Iemand doet iets en
het klopt
Een hele imposante
grote blonde vrouw die overal
overal!
in geïnteresseerd is
J
En dan die rug
Als ik zit is het een
puinhoop
Dikke volle pens tegen
de broekriem
Borst vooruit
Maar geen midden
Hartbonzen
Angst om eruit te
gaan en als ik sta
en beweeg is de vogel
los en mag vliegen
weg is de rug
ik val bijna flauw
nee niet flauw maar
om ik val om
ik waai naar voren
naar achteren
en kom uit in het
midden
De verkleedkist gaat open
en we doen gek tussen de blaadjes
herfst in het Vondelpark
als van die tent gister
met m’n zus die
sfeer van Polanski
je kijkt door een fles Smirnoff en het
beeld vervormt een
lente van nieuwe
mensen die nieuwe
dingen willen in oud meubilair in
een oude ingenieurs
woning van de Zuidergas
fabriek aan de Amstel
Mijn plek
De Amstel is van
mij Hij ligt er altijd
net als het vondel
park dat is ook van
mij en het ligt er
altijd
een gelukkige jeugd
–stuk jeugd-
en een minder
gelukkig tussenstuk
en dan weer heel veel
mooi nastuk
stukje voor stukje
beter minder gebroken
bruin en ruig van
buiten en paars en
schitterend van buiten
en een stille leegte
grijs en oker gebroken
als een plas
een weerspiegeling in
Amsterdam
van granieten aanrechtjes
en natte ramen met
regen koekjes in de
oven
gekke mannen met
wilde plannen make
it happen doe
lach en bewonder
Ramses
Met zo’n lodderige
blonde grote geurende
blonde vrouw
als hoe heet ze bij …
Mick Jagger aiaiai!
Het is als een eiland
waarop iets is geknald
met twee straten of
kanalen ertussen
de eindjes houden de
knal vast, bij elkaar
Nu, zo’n knal
Kom je die te boven of
vier je die iedere dag?
Vol vrede en liefde
soms gekte vol van
herkenning voor anderen
in anderen die allemaal
ook hun eigen gekte
besmuiken beschimpen
vermijden verbergen
hoe fnuikend gebruikend
meezeulend beuzelen
als een kaasschaaf
schavend schurend
poleisten afwachtend
