Tolstoy

Oorlog en Vrede uit. In juni ofzo ben ik begonnen aan iets belachelijks. Namelijk het lezen van het boek Oorlog en Vrede dus van Tolstoy. Wat ik daar belachelijk aan vind is dat het 1239 pagina’s telt en daarmee dikker is dan mijn record van De ontdekking van de hemel met 1000 pagina’s en verder dat het een boek is dat speelt in 1805 en dat het voor het eerst is uitgegeven is in 1865. Waarom dat dan weer belachelijk is, tja, het is gewoon niet zo’n voor de hand liggend boek om te lezen denk ik. Anna Karenina, van dezelfde auteur kent iedereen inmiddels wel, dankzij Oprah Winfrey. Maar goed, ik heb er dus vijf maanden ! over gedaan!

Waarom dan? Omdat ik Anna Karenina zo verschrikkelijk mooi vond, een van de mooiste boeken ooit met de scene op de ijsbaan en in het bosje in de velden als absolute literaire toppers. Ik ben nogal een lezer vandaar. En omdat het boek bij ons thuis in de kast staat. Dan pak je het eerder. En omdat ik wel hou van historische romans; ik wissel Kluun graag af met Tolstoy-achtigen. Zo las ik eerder Ferdinant Huyck van Jacob van Lennep, ook zoiets. Maar dat blijft mij dus eeuwig bij en dat kan ik niet zeggen van alles wat er hedendaags verschijnt. Die onderdompeling in andere tijden vind ik heel bijzonder.

Wat is mooi aan Oorlog en Vrede? Het mooiste vind ik de beschrijvingen van verbale en nonverbale communicatie. De manier waarop iemand binnenkomt, kijkt, iets zegt en wat dat zou kunnen impliceren, dat doet hij echt ongeevenaard. De veldslagen zijn af en toe bijna niet om door te komen. Maar ik weet nu wel alles van oorlogsstrategie. Wat ik daar aan heb, ik heb geen idee. Hoewel je een metafoor voor strategie ook kunt gebruiken in je lessen over communicatiestrategie natuurlijk. Echt genoten heb ik van de familiedrama’s onder de edelen in Rusland. Ik snap nu echt hoe het was toen daar, ik weet hoe de brand in Moskou van 1812 is ontstaan, ik heb in een kamer gestaan met Napoleon, bij wijze van.

Omdat ik nog uren door zou kunnen gaan zo, zoek ik nu de andere drie Nederlanders die op dit moment het boek net uit hebben. Mag ook Engelstalig natuurlijk.

Warhol

In de herstvakantie (love onderwijs) Warhol-tentoonstelling bezocht in Stedelijk Museum in Amsterdam samen met Luuk. Dat rare gebouw alleen al is een ervaring, maar ik was al eerder in het stedelijk geweest op die lokatie. Het is een oud gebouw van de PTT en het ruikt er dus naar jeugd, zwembad en school.

Als je schilderijen verwacht dan valt het misschien tegen, want die hangen er niet zo veel. Wel hele mooie Mick Jagger a la Merilyn Monroe. Verder vonden wij de polaroids die hij gemaakt heeft van alle mensen met wie hij omging heel leuk. Van sommige mensen weet je het, van andere niet zoals Grace Jones, Mick dus en Liza Minelli. Oude films verder maar het leuks van al zijn de dingen die hij voor tv gemaakt heeft: hij wilde een eigen kanaal beginnen en heeft veel matieraal gemaakt daarvoor maar ook veel uitzendingen voor MTV. Het is een heerlijk warm bad in de jaren tachtig met modeshows en intieme interviews. Vandaag noemen we hem ‘multimediaal’; hij was als kunstenaar van alle markten thuis.

Club 11 tot slot voor een broodje, moesten we buitenom via een hele vage graffiti-gang (wel heel mooi allemaal) en toen stonden we weer in de lift met de gouden zaag-winnaars (Jonge Honden) van 2006 Stef Jongenelen en Yona Hummels, daar attendeert Luuk mij dan op als we eruit komen. Mochten zij ‘de hoofdredacteur van de marketingtribune’ herkennen, dan denken ze nu ook dat hij een nufje aan z’n arm heeft hangen die uitkraamt dat ze het maar een vage boel vindt … Luuk heeft hun nieuwe concept voor Hi geprobeerd af te luisteren wat deels is gelukt geloof ik.