Oorlog en Vrede uit. In juni ofzo ben ik begonnen aan iets belachelijks. Namelijk het lezen van het boek Oorlog en Vrede dus van Tolstoy. Wat ik daar belachelijk aan vind is dat het 1239 pagina’s telt en daarmee dikker is dan mijn record van De ontdekking van de hemel met 1000 pagina’s en verder dat het een boek is dat speelt in 1805 en dat het voor het eerst is uitgegeven is in 1865. Waarom dat dan weer belachelijk is, tja, het is gewoon niet zo’n voor de hand liggend boek om te lezen denk ik. Anna Karenina, van dezelfde auteur kent iedereen inmiddels wel, dankzij Oprah Winfrey. Maar goed, ik heb er dus vijf maanden ! over gedaan!
Waarom dan? Omdat ik Anna Karenina zo verschrikkelijk mooi vond, een van de mooiste boeken ooit met de scene op de ijsbaan en in het bosje in de velden als absolute literaire toppers. Ik ben nogal een lezer vandaar. En omdat het boek bij ons thuis in de kast staat. Dan pak je het eerder. En omdat ik wel hou van historische romans; ik wissel Kluun graag af met Tolstoy-achtigen. Zo las ik eerder Ferdinant Huyck van Jacob van Lennep, ook zoiets. Maar dat blijft mij dus eeuwig bij en dat kan ik niet zeggen van alles wat er hedendaags verschijnt. Die onderdompeling in andere tijden vind ik heel bijzonder.
Wat is mooi aan Oorlog en Vrede? Het mooiste vind ik de beschrijvingen van verbale en nonverbale communicatie. De manier waarop iemand binnenkomt, kijkt, iets zegt en wat dat zou kunnen impliceren, dat doet hij echt ongeevenaard. De veldslagen zijn af en toe bijna niet om door te komen. Maar ik weet nu wel alles van oorlogsstrategie. Wat ik daar aan heb, ik heb geen idee. Hoewel je een metafoor voor strategie ook kunt gebruiken in je lessen over communicatiestrategie natuurlijk. Echt genoten heb ik van de familiedrama’s onder de edelen in Rusland. Ik snap nu echt hoe het was toen daar, ik weet hoe de brand in Moskou van 1812 is ontstaan, ik heb in een kamer gestaan met Napoleon, bij wijze van.
Omdat ik nog uren door zou kunnen gaan zo, zoek ik nu de andere drie Nederlanders die op dit moment het boek net uit hebben. Mag ook Engelstalig natuurlijk.
Waarom dan? Omdat ik Anna Karenina zo verschrikkelijk mooi vond, een van de mooiste boeken ooit met de scene op de ijsbaan en in het bosje in de velden als absolute literaire toppers. Ik ben nogal een lezer vandaar. En omdat het boek bij ons thuis in de kast staat. Dan pak je het eerder. En omdat ik wel hou van historische romans; ik wissel Kluun graag af met Tolstoy-achtigen. Zo las ik eerder Ferdinant Huyck van Jacob van Lennep, ook zoiets. Maar dat blijft mij dus eeuwig bij en dat kan ik niet zeggen van alles wat er hedendaags verschijnt. Die onderdompeling in andere tijden vind ik heel bijzonder.
Wat is mooi aan Oorlog en Vrede? Het mooiste vind ik de beschrijvingen van verbale en nonverbale communicatie. De manier waarop iemand binnenkomt, kijkt, iets zegt en wat dat zou kunnen impliceren, dat doet hij echt ongeevenaard. De veldslagen zijn af en toe bijna niet om door te komen. Maar ik weet nu wel alles van oorlogsstrategie. Wat ik daar aan heb, ik heb geen idee. Hoewel je een metafoor voor strategie ook kunt gebruiken in je lessen over communicatiestrategie natuurlijk. Echt genoten heb ik van de familiedrama’s onder de edelen in Rusland. Ik snap nu echt hoe het was toen daar, ik weet hoe de brand in Moskou van 1812 is ontstaan, ik heb in een kamer gestaan met Napoleon, bij wijze van.
Omdat ik nog uren door zou kunnen gaan zo, zoek ik nu de andere drie Nederlanders die op dit moment het boek net uit hebben. Mag ook Engelstalig natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten