Nou, nu hebben we Pompeï dus ook gezien. Dat was wel echt de moeite waard. Met de trein vanuit Rome naar Napoli en van daaruit naar Pompeï. We moesten dus eerst een heel eind lopen langs een weg. Dat was ècht een sensatie! 9 van de 10 auto's die voorbij reden toeterde, riep, vloot, zwaaide, knipperde met de lichten, stopte, echt niet te geloven. We waren kennelijk echt een attractie. Zo erg hadden we het nog nooit meegemaakt. En in die tiende auto zat dan een vrouw (alleen). Echt allemaal geile mannen en het deed er niet toe of hij nou in die auto z'n vrouw, kinderen, tantes, oma's of nichten bij zich had, of dat hij dienst had als buschauffeur, toeteren deed hij.
Maar goed. Na eerst doelloos rond te hebben gelopen zonder te weten wat we nou eigenlijk in Pompeï wilden, vonden we een supermarkt. Daar hebben we water & brood gekocht. En verrotte kersen bij een seniel mannetje. Die kersen moesten gewassen worden. Dus ik liep een of andere tent in om te vragen of ik naar de wc mocht voor die kersen. Die man heel charmant die kersen voor me wassen achter een bar en een leuk onderhoudend praatje met me houden. Tot hij hoorde dat we vanavond al weer weggingen: 'If I would have known that you were leaving tonight, I wouldn't have washed your cherries!' Eikel.
Toen zijn we naar het centrum gelopen. We zagen daar dat 'Het oude Pompeï te bezichten was'. Voor een toch wel duur entreebewijs hebben we wèl de hele middag door allemaal oude straatjes en huizen gelopen en het was echt de moeite waard. We zijn nog even met een Nederlandse gids met haar clubje meegelopen. Die wist ons nog van wat interessante feiten op de hoogte te brengen. Helemaal kapot waren we aan het eind. We hebben ook nog een hele mooie kerk bekeken. We = E en ik, want J mocht er uit kuisheidsoverweging niet in.
Daarna werden we weer lastig gevallen door allerlei Italianen en op een gegeven moment hadden we echt een soort optochtje gevormd en toen keek helemaal iedereen naar ons. De terugweg naar het station was het allerergst. Aan het feit dat iedereen toeterde waren we inmiddels gewend, maar toen er een man in een auto naast ons kwam rijden die zich zich daar doodleuk zat af te trekken hadden we er genoeg van. Hij ging ons de hele tijd volgen. Zelfs toen we aan de linker weghelft gingen lopen.
We kwamen ook nog een hele stoere jongen op een brommer tegen. Die kon heel goed kunstjes maken op de brommer. Hij was echt geweldig. Weet je wat hij kon? Op z'n voorwiel remmen met z'n achterwiel in de lucht. Natuurlijk stal hij daarmee mijn hart.
De man in de auto bleef ons volgen tot hij klaar was. Nu zitten we weer op Napoli (station). We hebben net heerlijk gedineerd met een hard-zacht puntje, droog-klef en een 'plàkje smeerkaas'. Daarna een bekertje koffie dat zo sterk was dat we nu nog kippevel hebben. Om 20.15 uur gaat de trein naar Rome en van daaruit zullen we de trein naar Nice nemen.
Laatste versiertruc: 'Er is gisteren een steen uit de lucht komen vallen. Ik wil jullie niet bang maken, maar ik zou hier niet zo relaxed gaan zitten.' (M)
Ik ben verliefd geworden op een Italiaan in Pompeï. J en M moesten me daar echt wegsleuren. Ook deze leukerd had een brommer (iedereen hier), houtenklepslippers en geen grote teennagel. J verliefd op Webster in het kwadraat (ook geen teennagel!). Vanmiddag trouwens zo'n 30 minuten gebeld op 1 telefoonkaart wegens kapotte telefoon. M'n ma was gelukkig de hele tijd in gesprek. Moet ze het zelf maar weten. Nu geen zin meer, trein komt zo. J en ik hebben ontdekt dat handen naar roest gaan ruiken als je ze een tijd niet wast. Nou ja morgen weer een dag. (E)
Maar goed. Na eerst doelloos rond te hebben gelopen zonder te weten wat we nou eigenlijk in Pompeï wilden, vonden we een supermarkt. Daar hebben we water & brood gekocht. En verrotte kersen bij een seniel mannetje. Die kersen moesten gewassen worden. Dus ik liep een of andere tent in om te vragen of ik naar de wc mocht voor die kersen. Die man heel charmant die kersen voor me wassen achter een bar en een leuk onderhoudend praatje met me houden. Tot hij hoorde dat we vanavond al weer weggingen: 'If I would have known that you were leaving tonight, I wouldn't have washed your cherries!' Eikel.
Toen zijn we naar het centrum gelopen. We zagen daar dat 'Het oude Pompeï te bezichten was'. Voor een toch wel duur entreebewijs hebben we wèl de hele middag door allemaal oude straatjes en huizen gelopen en het was echt de moeite waard. We zijn nog even met een Nederlandse gids met haar clubje meegelopen. Die wist ons nog van wat interessante feiten op de hoogte te brengen. Helemaal kapot waren we aan het eind. We hebben ook nog een hele mooie kerk bekeken. We = E en ik, want J mocht er uit kuisheidsoverweging niet in.
Daarna werden we weer lastig gevallen door allerlei Italianen en op een gegeven moment hadden we echt een soort optochtje gevormd en toen keek helemaal iedereen naar ons. De terugweg naar het station was het allerergst. Aan het feit dat iedereen toeterde waren we inmiddels gewend, maar toen er een man in een auto naast ons kwam rijden die zich zich daar doodleuk zat af te trekken hadden we er genoeg van. Hij ging ons de hele tijd volgen. Zelfs toen we aan de linker weghelft gingen lopen.
We kwamen ook nog een hele stoere jongen op een brommer tegen. Die kon heel goed kunstjes maken op de brommer. Hij was echt geweldig. Weet je wat hij kon? Op z'n voorwiel remmen met z'n achterwiel in de lucht. Natuurlijk stal hij daarmee mijn hart.
De man in de auto bleef ons volgen tot hij klaar was. Nu zitten we weer op Napoli (station). We hebben net heerlijk gedineerd met een hard-zacht puntje, droog-klef en een 'plàkje smeerkaas'. Daarna een bekertje koffie dat zo sterk was dat we nu nog kippevel hebben. Om 20.15 uur gaat de trein naar Rome en van daaruit zullen we de trein naar Nice nemen.
Laatste versiertruc: 'Er is gisteren een steen uit de lucht komen vallen. Ik wil jullie niet bang maken, maar ik zou hier niet zo relaxed gaan zitten.' (M)
Ik ben verliefd geworden op een Italiaan in Pompeï. J en M moesten me daar echt wegsleuren. Ook deze leukerd had een brommer (iedereen hier), houtenklepslippers en geen grote teennagel. J verliefd op Webster in het kwadraat (ook geen teennagel!). Vanmiddag trouwens zo'n 30 minuten gebeld op 1 telefoonkaart wegens kapotte telefoon. M'n ma was gelukkig de hele tijd in gesprek. Moet ze het zelf maar weten. Nu geen zin meer, trein komt zo. J en ik hebben ontdekt dat handen naar roest gaan ruiken als je ze een tijd niet wast. Nou ja morgen weer een dag. (E)
[van de redactie]
Wist u dat het huidige Interrail-logo een ontwerpprijs gewonnen heeft? Ja, een Houten Deuk in 2013!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten