Lees net (Adformatie 6 p. 56) dat de Generatie Einstein helemaal niet zo briljant is als Bosma beweert. Multi-tasken (zoals een computer meerdere taken tegelijk kan uitvoeren) kunnen mensen helemaal niet. Ja, lopen en praten lukt nog wel, maar veel gekker moet je het niet maken. Dus msn-en en je huiswerk maken is gewoon veel msn-en en minder huiswerk maken. Naar de radio luisteren en leren, is gewoon niet zo heel geconcentreerd leren.
Ik was wèl enthousiast over het boek destijds. Alleen al omdat er iets gesignaleerd en gepresenteerd wordt. Kunnen we weer verder. Volgens het stukje dat ik las (dank Team<21) moet je die jongeren mediasmart benaderen: 1 kort en relevant; 2 zapfähig; 3 emotie; 4 extra laag; 5 sterke prikkel. Dat is volgens datzelfde stukje in andere woorden maar in dezelfde volgorde: eenvoud - transformatie - magie - cohesie - grenzeloos (qua medium).
Kan ik daar iets mee in mijn les? Ik experimenteer (aangemoedigd en gesteund door collega Esther dank en karataka Sam dank) met kunst. We begonnen met poëzie -Boutade van Genestet- toen muziek -Jacques Brel, Amsterdam- en afgelopen week Andy Warhol. Eerst binnenkomen, dan verder. Zo introduceer je bij een enkeling een wereldkunstenaar, haal je bij de ander herinneringen op aan de Havo (profiel maatschappij ofzo? leuk! hadden wij niet) en haal je bij een ander de hele opvoeding erbij ('daar ben ik geweest!') inclusief de trauma's van gesleep langs kerken en musea. En zoals ik al eerder schreef glijden de theorieën er daarna een stuk makkelijker en plezieriger in.
Maar het werkt! Dat zie ik bij hen. Dat merk ik aan mezelf. Dat is de reactie als ik erover vertel. Geïnspireerd door mijn moeder, waarmee ik ooit vijf uur in een kouwe kerk de Matthäuspassion uitzat (klopt dat?) maar die wel een basis legde voor wat er nu uitkomt. Zouden ze na de voorjaarsvakantie Nulla in mundo pax sincera trekken?
